Job 20

Sofar iz Naamata progovori tad i reče:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

"Misli me tjeraju da ti odgovorim, i zato u meni vri to uzbuđenje

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

dok slušam ukore koji me sramote, al' odgovor mudar um će moj već naći.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

Zar tebi nije od davnine poznato, otkad je čovjek na zemlju stavljen bio,

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

da je kratka vijeka radost opakoga, da kao tren prođe sreća bezbožnička.

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

Pa ako stasom i do neba naraste, ako mu se glava dotakne oblaka,

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

poput utvare on zauvijek nestaje; koji ga vidješe kažu: 'Gdje je sad on?'

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

Kao san bez traga on se rasplinjuje, nestaje ga kao priviđenja noćnog.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

Nijedno ga oko više gledat neće, niti će ga mjesto njegovo vidjeti

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

Njegovu će djecu gonit' siromasi: rukama će svojim vraćati oteto.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

Kosti su njegove bujale mladošću; gle, zajedno s njome pokošen je sada.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

Zlo bijaše slatko njegovim ustima te ga je pod svojim jezikom skrivao;

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

sladio se pazeć' da ga ne proguta i pod nepcem svojim zadržavao ga.

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

Ali hrana ta mu trune u utrobi, otrovom zmijskim u crijevima postaje.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

Blago progutano mora izbljuvati. Bog će ga istjerat' njemu iz utrobe.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

Iz zmijine glave otrov je sisao: sada umire od jezika gujina.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

Potoke ulja on gledat' više neće, ni vidjet' gdje rijekom med i mlijeko teku.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

Vratit će dobitak ne okusivši ga, neće uživat' u plodu trgovine.

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

Jer je sirotinju gnjeo i tlačio, otimao kuće koje ne sazida,

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

jer ne bješe kraja požudi njegovoj, njegova ga blaga neće izbaviti.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

Jer mu proždrljivost ništa ne poštedi, ni sreća njegova dugo trajat neće.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

Sred izobilja u škripcu će se naći, svom će snagom na nj se oboriti bijeda.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

I dok hranom bude trbuh svoj punio, Bog će na nj pustiti jarost svoga gnjeva, sasut' dažd strelica na meso njegovo.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

Ako i izmakne gvozdenom oružju, luk će mjedeni njega prostrijeliti.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

Strijelu bi izvuk'o, al' mu probi leđa, a šiljak blistavi viri mu iz žuči. Kamo god krenuo, strepnje ga vrebaju,

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

na njega tmine sve tajom očekuju. Vatra ga ništi, ni od kog zapaljena, i proždire sve pod njegovim šatorom.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

Gle, nebo krivicu njegovu otkriva i čitava zemlja na njega se diže.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

Njegovu će kuću raznijeti poplava, otplaviti je u dan Božje jarosti.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

Takvu sudbinu Bog priprema zlikovcu i takvu baštinu on mu dosuđuje."

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.