Job 18

Bildad iz Šuaha progovori tad i reče:

Ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

"Kada kaniš obuzdat' svoje besjede? Opameti se sad da razgovaramo!

Kiam vi ĉesos ĵetadi vortojn? Pripensu, kaj poste ni parolos.

Zašto nas držiš za stoku nerazumnu, zar smo životinje u tvojim očima?

Kial ni estu rigardataj kiel brutoj, Kaj ni estu malpuruloj en viaj okuloj?

O ti, koji se od jarosti razdireš, hoćeš li da zemlja zbog tebe opusti da iz svoga mjesta iskoče pećine?

Ho vi, kiu disŝiras sian animon en sia kolero, Ĉu por vi estu forlasata la tero, Kaj roko forŝoviĝu de sia loko?

Al' ugasit će se svjetlost opakoga, i neće mu sjati plamen na ognjištu.

La lumo de la malpiulo estingiĝos, Kaj ne brilos la flamo de lia fajro.

Potamnjet će svjetlo u njegovu šatoru i nad njime će se utrnut' svjetiljka.

La lumo mallumiĝos en lia tendo, Kaj lia lucerno super li estingiĝos.

Krepki mu koraci postaju sputani, o vlastite on se spotiče namjere.

Mallongiĝos liaj fortaj paŝoj, Kaj lia propra intenco lin faligos.

Jer njegove noge vode ga u zamku, i evo ga gdje već korača po mreži.

Ĉar li trafis per siaj piedoj en reton, Kaj li moviĝas en kaptilo.

Tanka mu je zamka nogu uhvatila, i evo, užeta čvrsto ga pritežu.

La maŝo enkroĉigos lian kalkanon, Kaj pereo lin atakos.

Njega vreba omča skrivena na zemlji, njega čeka klopka putem kojim hodi.

Kaŝita en la tero estas lia falilo, Kaj kaptiloj kontraŭ li estas sur la vojo.

Odasvuda strahovi ga prepadaju, ustopice sveudilj ga proganjaju.

De ĉiuj flankoj timigos lin teruroj Kaj atakos liajn piedojn.

Glad je požderala svu snagu njegovu, nesreća je uvijek o njegovu boku.

Malsato konsumos lian forton, Kaj pereo estas preparita por liaj flankoj.

Boleština kobna kožu mu razjeda, prvenac mu smrti nagriza udove.

Konsumiĝos la membroj de lia korpo, Liajn membrojn konsumos la unuenaskito de la morto.

Njega izvlače iz šatora njegova da bi ga odveli vladaru strahota.

Lia espero estos elŝirita el lia tendo, Kaj ĝi pelos lin al la reĝo de teruroj.

U njegovu stanu tuđinac stanuje, po njegovu domu prosipaju sumpor.

Nenio restos en lia tendo; Sur lian loĝejon ŝutiĝos sulfuro.

Odozdo se suši njegovo korijenje, a odozgo grane sve mu redom sahnu.

Malsupre sekiĝos liaj radikoj, Kaj supre detranĉiĝos liaj branĉoj.

Spomen će se njegov zatrti na zemlji, njegovo se ime s lica zemlje briše.

La memoro pri li malaperos de sur la tero, Kaj sur la stratoj li ne havos nomon.

Iz svjetlosti njega u tminu tjeraju, izagnat' ga hoće iz kruga zemaljskog.

Li estos elpelita el lumo en mallumon, Kaj el la mondo li estos elpuŝita.

U rodu mu nema roda ni poroda, nit' preživjela na njegovu ognjištu.

Nek filon nek nepon li havos en sia popolo, Kaj neniu restos ĉe li en lia loĝloko.

Sudba je njegova Zapad osupnula, i čitav je Istok obuzela strepnja.

La posteuloj sentos teruron pri lia tago, Kaj la antaŭulojn kaptos timo.

Evo, takav usud snalazi zlikovca i dom onog koji ne priznaje Boga."

Tia estas la loĝejo de maljustulo, Kaj tia estas la loko de tiu, kiu ne konas Dion.