Job 17

Daha mi nestaje, gasnu moji dani i za mene već se skupljaju grobari.

Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.

Rugači su evo mene dohvatili, od uvreda oka sklopiti ne mogu.

Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.

Stoga me zaštiti i budi mi jamcem kad mi nitko u dlan neće da udari.

Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?

Jer, srca si njina lišio razuma i dopustiti im nećeš da opstanu.

Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.

K'o taj što imanje dijeli drugovima, a djeci njegovoj dotle oči gasnu,

Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.

narodima svim sam na ruglo postao, onaj kom u lice svatko pljunut' može.

Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.

Od tuge vid mi se muti u očima, poput sjene moji udovi postaju.

Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.

Začudit će se zbog toga pravednici, na bezbožnika će planuti čestiti;

La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.

neporočni će na svom ustrajat' putu, čovjek čistih ruku ojačat će još više.

Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.

Hajde, svi vi, nećete li opet počet', tÓa među vama ja mudra ne nalazim!

Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.

Minuli su dani, propale zamisli, želje srca moga izjalovile se.

Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.

'U noći najcrnjoj, dan se približava; blizu je već svjetlo što tminu izgoni.'

La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.

A meni je nada otići u Šeol i prostrijeti sebi ležaj u mrklini.

Se mi atendas, tamen Ŝeol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito.

Dovikujem grobu: 'Oče moj rođeni!' a crve pozdravljam: 'Mati moja, sestro!'

Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.

Ali gdje za mene ima jošte nade? Sreću moju tko će ikada vidjeti?

Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?

Hoće li u Šeol ona sa mnom sići da u prahu zajedno otpočinemo?"

En la profundon de Ŝeol ĝi malsupreniros, Ni ambaŭ kune kuŝos en la polvo.