Job 15

Elifaz Temanac progovori tad i reče:

Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

"Zar šupljom naukom odgovara mudrac i vjetrom istočnim trbuh napuhuje?

Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

Zar on sebe brani riječima ispraznim, besjedama koje ničem ne koriste?

Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

Još više ti činiš: ništiš strah od Boga, pred njegovim licem pribranost ukidaš.

Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

Tvoje riječi krivicu tvoju odaju, poslužio si se jezikom lukavih,

Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

vlastita te usta osuđuju, ne ja, protiv tebe same ti usne svjedoče.

Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

Zar si prvi čovjek koji se rodio? Zar si na svijet prije bregova došao?

Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

Zar si tajne Božje ti prisluškivao i mudrost čitavu za se prisvojio?

Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

Što ti znadeš, a da i mi ne znamo, što ti razumiješ, a da to ne shvaćamo?

Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

Ima među nama i sijedih i starih kojima je više ljeta no tvom ocu.

Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

Zar su ti utjehe Božje premalene i blage riječi upućene tebi?

Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

Što te srce tvoje tako slijepo goni i što tako divlje prevrćeš očima

Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

kad proti Bogu jarost svoju okrećeš, a iz usta takve riječi ti izlaze!

Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

Što je čovjek da bi čist mogao biti? Zar je itko rođen od žene pravedan?

Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

Gle, ni u svece se On ne pouzdava, oku njegovu ni nebesa čista nisu,

Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

a kamoli to biće gadno i buntovno, čovjek što k'o vodu pije opačinu!

Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

Mene sad poslušaj, poučit' te hoću, što god sam vidjeh, ispričat' ti želim,

Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

i ono što naučavahu mudraci ne tajeć' što su primili od pređa

Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

kojima je zemlja ova bila dana kamo tuđin nije nikada stupio.

Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

Zlikovac se muči cijelog svoga vijeka, nasilniku već su ljeta odbrojena.

Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

Krik strave svagda mu u ušima ječi, dok miruje, na njeg baca se razbojnik.

Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

Ne nada se da će izbjeći tminama i znade dobro da je maču namijenjen,

Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

strvinaru da je kao plijen obećan. On znade da mu se dan propasti bliži.

Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

Nemir i tjeskoba na njeg navaljuju, k'o kralj spreman na boj na nj se obaraju.

Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

On je protiv Boga podizao ruku, usuđivao se prkosit' Svesilnom

Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

Ohola je čela na njega srljao, iza štita debela dobro zaklonjen.

Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

Lice mu bijaše obloženo salom a bokovi pretilinom otežali.

Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

Razrušene je zaposjeo gradove i kućišta nastanio napuštena. Srušit će se ono što za sebe sazda;

Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

cvasti mu neće, već rasuti se blago, sjena mu se neće po zemlji širiti.

Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

On se tami više izmaknuti neće, opržit će oganj njegove mladice, u dahu plamenih usta nestat će ga.

Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

U taštinu svoju neka se ne uzda, jer će mu ispraznost biti svom nagradom.

La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

Prije vremena će svenut' mu mladice, grane mu se nikad neće zazelenjet'.

Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

Kao loza, grozd će stresat' svoj nezreo, poput masline pobacit će cvatove.

Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

Da, bezbožničko je jalovo koljeno, i vatra proždire šator podmitljivca.

Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

Koji zlom zanesu, rađaju nesreću i prijevaru nose u utrobi svojoj."

Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.