Proverbs 5

Sine moj, čuj moju mudrost, prigni uho mojoj razboritosti

Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;

da sačuvaš oprez, da ti usne zadrže znanje.

Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.

Jer s usana žene preljubnice kaplje med i nepce joj je glađe od ulja,

Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.

ali je ona naposljetku gorka kao pelin, oštra kao dvosjekli mač.

Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.

Njene noge silaze k smrti, a koraci vode u Podzemlje.

Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast.

Ona ne pazi na put života, ne mari što su joj staze kolebljive.

Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.

Zato me sada poslušaj, sine, i ne odstupaj od riječi mojih usta.

Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.

Neka je put tvoj daleko od nje i ne približuj se vratima njezine kuće,

Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;

da drugima ne bi dao svoju slavu i okrutnima svoje godine;

Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;

da se ne bi tuđinci nasitili tvoga dobra i da tvoja zaslužba ne ode u tuđu kuću;

Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;

da ne ridaš na koncu kad ti nestane tijela i puti

En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;

i da ne kažeš: "Oh, kako sam mrzio pouku i kako mi je srce preziralo ukor!

En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!

I ne slušah glasa svojih učitelja, niti priklonih uho onima što me poučavahu.

En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!

I umalo ne zapadoh u svako zlo, usred zbora i zajednice!"

Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!

Pij vodu iz svoje nakapnice i onu što teče iz tvoga studenca.

Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;

Moraju li se tvoji izvori razlijevati i tvoji potoci teći ulicama?

Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;

Nego neka oni budu samo tvoji, a ne i tuđinaca koji su uza te.

Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.

Neka je blagoslovljen izvor tvoj i raduj se sa ženom svoje mladosti:

Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;

neka ti je kao mila košuta i ljupka gazela, neka te grudi njene opajaju u svako doba, njezina ljubav zatravljuje bez prestanka!

Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.

TÓa zašto bi se, sine moj, zanosio preljubnicom i grlio tuđinki njedra?

En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?

Jer pred Jahvinim su očima čovjekovi putovi i on motri sve njegove staze.

Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.

Opakoga će uhvatiti njegova zloća i sapet će ga užad njegovih grijeha.

Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.

Umrijet će jer nema pouke, propast će zbog svoje goleme gluposti.

Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.