Ecclesiastes 1

1:1

Misli Propovjednika, Davidova sina, kralja u Jeruzalemu.

De woorden van den prediker, den zoon van David, den koning te Jeruzalem.

1:2

Ispraznost nad ispraznošću, veli Propovjednik, ispraznost nad ispraznošću, sve je ispraznost!

IJdelheid der ijdelheden, zegt de prediker; ijdelheid der ijdelheden, het is al ijdelheid.

1:3

Kakva je korist čovjeku od svega truda njegova kojim se trudi pod suncem?

Wat voordeel heeft de mens van al zijn arbeid, dien hij arbeidt onder de zon?

1:4

Jedan naraštaj odlazi, drugi dolazi, a zemlja uvijek ostaje.

Het ene geslacht gaat, en het andere geslacht komt; maar de aarde staat in der eeuwigheid.

1:5

Sunce izlazi, sunce zalazi i onda hiti svojem mjestu odakle izlazi.

Ook rijst de zon op, en de zon gaat onder, en zij hijgt naar haar plaats, waar zij oprees.

1:6

Vjetar puše na jug i okreće se na sjever, kovitla sad ovamo sad onamo i vraća se u novom vrtlogu.

Zij gaat naar het zuiden, en zij gaat om naar het noorden; de wind gaat steeds omgaande, en de wind keert weder tot zijn omgangen.

1:7

Sve rijeke teku u more i more se ne prepunja; odakle teku rijeke, onamo se vraćaju da ponovo počnu svoj tok.

Al de beken gaan in de zee, nochtans wordt de zee niet vol; naar de plaats, waar de beken heengaan, derwaarts gaande keren zij weder.

1:8

Sve je mučno. Nitko ne može reći da se oči nisu do sita nagledale i uši dovoljno naslušale.

Al deze dingen worden zo moede, dat het niemand zou kunnen uitspreken; het oog wordt niet verzadigd met zien; en het oor wordt niet vervuld van horen.

1:9

Što je bilo, opet će biti, i što se činilo, opet će se činiti, i nema ništa novo pod suncem.

Hetgeen er geweest is, hetzelve zal er zijn, en hetgeen er gedaan is, hetzelve zal er gedaan worden; zodat er niets nieuws is onder de zon.