Job 7

人在世上岂无争战吗?他的日子不像雇工人的日子吗?
Δεν ειναι εκστρατεια ο βιος του ανθρωπου επι της γης; αι ημεραι αυτου ως ημεραι μισθωτου;
像奴仆切慕黑影,像雇工人盼望工价;
Καθως ο δουλος επιποθει την σκιαν, και καθως ο μισθωτος αναμενει τον μισθον αυτου,
我也照样经过困苦的日月,夜间的疲乏为我而定。
ουτως εγω ελαβον δια κληρονομιαν μηνας ματαιοτητος, και οδυνηραι νυκτες διωρισθησαν εις εμε.
我躺卧的时候便说:我何时起来,黑夜就过去呢?我尽是反来覆去,直到天亮。
Οταν πλαγιαζω, λεγω, Ποτε θελω εγερθη, και θελει περασει η νυξ; και ειμαι πληρης ανησυχιας εως της αυγης
我的肉体以虫子和尘土为衣;我的皮肤才收了口又重新破裂。
Η σαρξ μου ειναι περιενδεδυμενη σκωληκας και βωλους χωματος το δερμα μου διασχιζεται και ρεει.
我的日子比梭更快,都消耗在无指望之中。
Αι ημεραι μου ειναι ταχυτεραι της κερκιδος του υφαντου, και χανονται ανευ ελπιδος.
求你想念,我的生命不过是一口气;我的眼睛必不再见福乐。
Ενθυμηθητι οτι η ζωη μου ειναι ανεμος ο οφθαλμος μου δεν θελει επιστρεψει δια να ιδη αγαθον.
观看我的人,他的眼必不再见我;你的眼目要看我,我却不在了。
Ο οφθαλμος του βλεποντος με δεν θελει με ιδει πλεον οι οφθαλμοι σου ειναι επ εμε, και εγω δεν υπαρχω.
云彩消散而过;照样,人下阴间也不再上来。
Καθως το νεφος διαλυεται και χανεται ουτως ο καταβαινων εις τον ταφον δεν θελει επαναβη
他不再回自己的家;故土也不再认识他。
δεν θελει επιστρεψει πλεον εις τον οικον αυτου, και ο τοπος αυτου δεν θελει γνωρισει αυτον πλεον.
我不禁止我口;我灵愁苦,要发出言语;我心苦恼,要吐露哀情。
Δια τουτο εγω δεν θελω κρατησει το στομα μου θελω λαλησει εν τη αγωνια του πνευματος μου θελω θρηνολογησει εν τη πικρια της ψυχης μου.
我对 神说:我岂是洋海,岂是大鱼,你竟防守我呢?
Θαλασσα ειμαι η κητος, ωστε εθεσας επ εμε φυλακην;
若说:我的床必安慰我,我的榻必解释我的苦情,
Οταν λεγω, Η κλινη μου θελει με παρηγορησει, η κοιτη μου θελει ελαφρωσει το παραπονον μου,
你就用梦惊骇我,用异象恐吓我,
τοτε με φοβιζεις με ονειρα και με καταπληττεις με ορασεις
甚至我宁肯噎死,宁肯死亡,胜似留我这一身的骨头。
και η ψυχη μου εκλεγει αγχονην και θανατον, παρα τα οστα μου.
我厌弃性命,不愿永活。你任凭我吧,因我的日子都是虚空。
Αηδιασα δεν θελω ζησει εις τον αιωνα λειψον απ εμου διοτι αι ημεραι μου ειναι ματαιοτης.
人算什么,你竟看他为大,将他放在心上?
Τι ειναι ο ανθρωπος, ωστε μεγαλυνεις αυτον, και βαλλεις τον νουν σου επ αυτον;
每早鉴察他,时刻试验他?
Και επισκεπτεσαι αυτον κατα πασαν πρωιαν και δοκιμαζεις αυτον κατα πασαν στιγμην;
你到何时才转眼不看我,才任凭我咽下唾沫呢?
Εως ποτε δεν θελεις συρθη απ εμου και δεν θελεις με αφησει, εως να καταπιω τον σιελον μου;
鉴察人的主啊,我若有罪,于你何妨?为何以我当你的箭靶子,使我厌弃自己的性命?
Ημαρτησα τι δυναμαι να καμω εις σε, διατηρητα του ανθρωπου; δια τι με εθεσας σημαδιον σου, και ειμαι βαρος εις εμαυτον;
为何不赦免我的过犯,除掉我的罪孽?我现今要躺卧在尘土中;你要殷勤地寻找我,我却不在了。
Και δια τι δεν συγχωρεις την παραβασιν μου και αφαιρεις την ανομιαν μου; διοτι μετ ολιγον θελω κοιμασθαι εν τω χωματι και το πρωι θελεις με ζητησει, και δεν θελω υπαρχει.