Job 17

我的心灵消耗,我的日子灭尽;坟墓为我预备好了。
“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.
真有戏笑我的在我这里,我眼常见他们惹动我。
Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
愿主拿凭据给我,自己为我作保。在你以外谁肯与我击掌呢?
“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?
因你使他们心不明理,所以你必不高举他们。
Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
控告他的朋友、以朋友为可抢夺的,连他儿女的眼睛也要失明。
Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.
 神使我作了民中的笑谈;他们也吐唾沫在我脸上。
“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.
我的眼睛因忧愁昏花;我的百体好像影儿。
Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
正直人因此必惊奇;无辜的人要兴起攻击不敬虔之辈。
Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
然而,义人要持守所行的道;手洁的人要力上加力。
Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
至于你们众人,可以再来辩论吧!你们中间,我找不著一个智慧人。
“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.
我的日子已经过了;我的谋算、我心所想望的已经断绝。
Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.
他们以黑夜为白昼,说:亮光近乎黑暗。
Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.
我若盼望阴间为我的房屋,若下榻在黑暗中,
Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam,
若对朽坏说:你是我的父;对虫说:你是我的母亲姊妹;
Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,
这样,我的指望在哪里呢?我所指望的谁能看见呢?
Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?
等到安息在尘土中,这指望必下到阴间的门闩那里了。
Umut benimle ölüler diyarına mı inecek? Toprağa birlikte mi gireceğiz?”