Song of Solomon 2

我是沙崙的玫瑰花（或译：水仙花），是谷中的百合花。

من گل نرگس شارون و سوسن دشتها هستم. محبوب

我的佳偶在女子中，好像百合花在荆棘内。

محبوبهٔ من در بین دختران، مانند سوسنی است در میان خارها. محبوبه

我的良人在男子中，如同苹果树在树林中。我欢欢喜喜坐在他的荫下，尝他果子的滋味，觉得甘甜。

محبوب من در میان جوانان، همچون درخت سیبی است در بین درختان جنگل. خوش و سرمست در زیر سایه‌اش می‌نشینم و میوه‌اش در دهانم شیرین و گواراست.

他带我入筵宴所，以爱为旗在我以上。

او مرا به تالار ضیافت خود آورد و پرچم محبّتش را بالای سرم برافراشت.

求你们给我葡萄干增补我力，给我苹果畅快我心，因我思爱成病。

مرا با کشمش نیرو ببخشید و جانم را با سیب تازه کنید! زیرا من بیمار عشق او هستم.

他的左手在我头下；他的右手将我抱住。

دست چپ او زیر سرم است و با دست راست خود مرا در آغوش می‌کشد.

耶路撒冷的众女子啊，我指著羚羊或田野的母鹿嘱咐你们：不要惊动、不要叫醒我所亲爱的，等他自己情愿（不要叫醒……情愿：或译不要激动爱情，等他自发）。

ای دختران اورشلیم، شما را به غزالها و آهوان صحرا قسم می‌دهم که عشق ما را برهم مزنید! محبوبه

听啊！是我良人的声音；看哪！他蹿山越岭而来。

من صدای محبوبم را می‌شنوم که جست‌و‌خیز‌کنان از روی کوهها و تپّه‌ها به سوی من می‌آید.

我的良人好像羚羊，或像小鹿。他站在我们墙壁后，从窗户往里观看，从窗櫺往里窥探。

محبوب من همچون غزال و بچّه آهوست. او در پشت دیوار ایستاده و از پنجره نگاه می‌کند.

我良人对我说：我的佳偶，我的美人，起来，与我同去！

محبوبم به من می‌گوید: محبوب «ای دلبر من، ای زیبای من، برخیز و بیا.

因为冬天已往，雨水止住过去了。

زیرا زمستان گذشته است و موسم باران به پایان رسیده است.

地上百花开放，百鸟鸣叫的时候（或译：修理葡萄树的时候）已经来到；斑鸠的声音在我们境内也听见了。

گُلها از زمین روییده‌اند و زمان نغمه‌سرایی رسیده است. آواز فاخته در مزرعهٔ ما گوشها را نوازش می‌دهد.

无花果树的果子渐渐成熟；葡萄树开花放香。我的佳偶，我的美人，起来，与我同去！

درختان انجیر میوه به بار آورده، و رایحهٔ شکوفه‌های تاکها، هوا را عطرآگین ساخته است. ای عزیز من، ای زیبای من، برخیز و با من بیا!»

我的鸽子啊，你在磐石穴中，在陡巖的隐密处。求你容我得见你的面貌，得听你的声音；因为你的声音柔和，你的面貌秀美。

ای کبوتر من که در شکاف صخره‌ها و در پشت سنگها پنهان شده‌ای، بگذار که روی تو را ببینم و صدایت را بشنوم، زیرا صدایت سحرانگیز و روی تو قشنگ است.

要给我们擒拿狐狸，就是毁坏葡萄园的小狐狸，因为我们的葡萄正在开花。

روباه‌ها را بگیرید، روباه‌های کوچک را بگیرید که تاکستانها را خراب می‌کنند، زیرا تاکستانهای ما شکوفه کرده‌اند. محبوبه

良人属我，我也属他；他在百合花中牧放群羊。

محبوب من از آن من است و من از آن او. او گلّه خود را در بین سوسن‌ها می‌چراند.

我的良人哪，求你等到天起凉风、日影飞去的时候，你要转回，好像羚羊，或像小鹿在比特山上。

ای محبوب من، پیش از آنکه نسیم سحرگاهی بوزد و سایه‌ها بگریزند، پیش من بیا. مانند غزال و بچّه آهو بر کوههای «باتر» به سوی من بیا.