Psalms 133

(По слав. 132) Песен на изкачванията. На Давид. Ето, колко е добро и колко е приятно да живеят братя в единомислие!

Ωιδη των Αναβαθμων, του Δαβιδ. Ιδου, τι καλον και τι τερπνον, να συγκατοικωσιν εν ομονοια αδελφοι.

То е като скъпоценното масло на главата, слизащо по брадата, брадата на Аарон, слизащо по края на одеждите му.

Ειναι ως το πολυτιμον μυρον επι την κεφαλην, το καταβαινον επι τον πωγωνα, τον πωγωνα του Ααρων το καταβαινον επι το στομιον του ενδυματος αυτου

То е като ермонската роса, слизаща по сионските планини; защото там ГОСПОД е заповядал благословението — живот вечен.

ως η δροσος του Αερμων, η καταβαινουσα επι τα ορη της Σιων διοτι εκει διωρισεν ο Κυριος την ευλογιαν, ζωην εως του αιωνος.