Psalms 131

(По слав. 130) Песен на изкачванията. На Давид. ГОСПОДИ, сърцето ми не е гордо и не се превъзнасят очите ми, нито се занимавам с неща, твърде големи и твърде чудни за мен.
Ωιδη των Αναβαθμων, του Δαβιδ. Κυριε, δεν υπερηφανευθη η καρδια μου ουδε υψωθησαν οι οφθαλμοι μου ουδε περιπατω εις πραγματα μεγαλα και υψηλοτερα υπερ εμε.
Наистина укротих и успокоих душата си, както отбито дете лежи при майка си; като отбито дете е душата ми в мен.
Βεβαιως, υπεταξα και καθησυχασα την ψυχην μου, ως το απογεγαλακτισμενον παιδιον πλησιον της μητρος αυτου η ψυχη μου ειναι εν εμοι ως απογεγαλακτισμενον παιδιον.
Израилю, уповай се на ГОСПОДА отсега и до века!
Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον, απο του νυν και εως του αιωνος.