Psalms 120

(По слав. 119) Песен на изкачванията. В скръбта си извиках към ГОСПОДА и Той ми отговори.
Ωιδη των Αναβαθμων. Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου.
ГОСПОДИ, избави душата ми от лъжливи устни и от измамен език!
Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας.
Какво ще ти се даде или какво ще ти се прибави, на теб, измамни езиче?
Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα;
Остри стрели на силния с дървени въглища от хвойна.
Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου.
Горко ми, защото странствам в Мосох, защото обитавам в шатрите на Кидар!
Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ
Душата ми живя много време с онези, които мразят мира.
Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην.
Аз съм за мир, но когато говоря, те са за война.
Εγω αγαπω την ειρηνην αλλ οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.