Proverbs 7

Сине мой, пази думите ми и съхранявай заповедите ми при себе си.
Υιε μου, φυλαττε τους λογους μου και ταμιευσον τας εντολας μου παρα σεαυτω.
Пази заповедите ми и живей, и закона ми — като зеницата на окото си.
Φυλαττε τας εντολας μου, και θελεις ζησει και τον νομον μου, ως την κορην των οφθαλμων σου.
Вържи ги на пръстите си, напиши ги на плочата на сърцето си.
Δεσον αυτα επι τους δακτυλους σου, εγχαραξον αυτα επι την πλακα της καρδιας σου.
Кажи на мъдростта: Ти си ми сестра! — и наречи разума сродник,
Ειπε προς την σοφιαν; συ εισαι αδελφη μου και καλεσον την φρονησιν συγγενη σου
за да те пази от чужда жена, от чужденката, която ласкае с думите си.
δια να σε φυλαττωσιν απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης δια των λογων αυτης.
Понеже погледнах през решетката си на прозореца на къщата си
Επειδη απο του παραθυρου της οικιας μου εκυψα δια του δικτυωτου μου
и видях между неопитните, забелязах между синовете един млад човек, лишен от ум,
και ειδον μεταξυ των αφρονων, παρετηρησα μεταξυ των νεανισκων, νεον ενδεη φρενων
който минаваше по улицата близо до нейния ъгъл и вървеше по пътя към нейната къща
οστις διεβαινε δια της πλατειας, πλησιον της γωνιας αυτης, και διηρχετο την οδον προς την οικιαν αυτης,
в дрезгавината, при свечеряването, в мрака на нощта и в тъмнината.
εν τω εσπερινω σκοτει της ημερας, εν τω σκοτασμω της νυκτος και τω γνοφω
И ето, една жена го посрещна, облечена като блудница и с коварно сърце,
και ιδου, συναπαντα αυτον γυνη εχουσα σχημα πορνικον, και καρδιαν δολιοφρονα,
размирна и необуздана, краката й не се спират вкъщи,
φλυαρος και αναιδης οι ποδες αυτης δεν μενουσιν εν τω οικω αυτης
кога навън, кога по площадите, причаква на всеки ъгъл.
τωρα ειναι εξω, τωρα εν ταις πλατειαις, και ενεδρευει πλησιον πασης γωνιας.
И тя го хвана и го целуна, и с безсрамно лице му каза:
Και πιανει αυτον και φιλει αυτον και με αναιδες προσωπον λεγει προς αυτον,
Длъжна бях да принеса примирителни жертви, днес изпълних обреците си,
Εχω θυσιας ειρηνικας σημερον απεδωκα τας ευχας μου
затова излязох да те посрещна, да потърся лицето ти и те намерих.
δια τουτο εξηλθον εις απαντησιν σου, ποθουσα το προσωπον σου, και σε ευρηκα
Постлала съм леглото си с покривки, с покривки от пъстра египетска прежда,
εστρωσα την κλινην μου με πεπλους, με ταπητας πεποικιλμενους, με νηματα της Αιγυπτου
покадила съм леглото си със смирна, алое и канела.
εθυμιασα την κλινην μου με σμυρναν, αλοην και κιναμωμον
Ела, нека се опиваме с любов до зори, нека се наслаждаваме с милувки,
ελθε, ας μεθυσθωμεν απο ερωτος μεχρι της αυγης ας εντρυφησωμεν εις ερωτας
защото мъжът ми не е у дома си, замина на дълъг път,
διοτι δεν ειναι ο ανηρ εν τη οικια αυτου, υπηγεν εις οδον μακραν
взе кесия с пари в ръката си и чак на пълнолуние ще се върне у дома.
ελαβε βαλαντιον αργυριου εν τη χειρι αυτου εν ωρισμενω καιρω θελει επανελθει εις την οικιαν αυτου.
С многото си увещания тя го подмами, с ласкателните си устни го отвлече.
Δια της πολλης αυτης τεχνης απεπλανησεν αυτον δια της κολακειας των χειλεων αυτης ειλκυσεν αυτον.
Той веднага тръгна след нея, както вол отива на клане, както безумен в окови за наказание,
Ευθυς ακολουθει αυτην κατοπιν, καθως ο βους υπαγει εις την σφαγην, η καθως η ελαφος πηδα εις τον βροχον,
докато стрела прониже дроба му, както птица бърза към примката, без да знае, че това ще й струва живота.
εωσου βελος διαπεραση το ηπαρ αυτης καθως το πτηνον σπευδει εις την παγιδα και δεν εξευρει οτι ειναι εναντιον της ζωης αυτου.
И така, синове, послушайте ме и внимавайте в думите на устата ми.
Τωρα λοιπον ακουσατε μου, τεκνα, και προσεχετε εις τους λογους του στοματος μου.
Да не се отклонява сърцето ти към нейните пътища, не се заблуждавай в пътеките й,
Ας μη εκκλινη εις τας οδους αυτης η καρδια σου, μη παρεκτραπης εις τας τριβους αυτης.
защото мнозина е повалила ранени и силни са всичките убити от нея.
Διοτι πολλους εκαμε να πεσωσι πεπληγωμενοι, και δυνατοι ειναι οι φονευθεντες υπ αυτης.
Домът й е пътища към Шеол и води надолу към клетките на смъртта.
Οδοι αδου ειναι ο οικος αυτης, καταβαινουσαι εις τα ταμεια του θανατου.