Job 19

Тогава Йов отговори и каза:
Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν
Докога ще измъчвате душата ми и с думи ще ме съкрушавате?
Εως ποτε θελετε θλιβει την ψυχην μου, και θελετε με κατασυντριβει με λογους;
Вече десет пъти стана да ме укорявате, не се срамувате да ме обиждате.
Δεκακις ηδη με ωνειδισατε δεν αισχυνεσθε να σκληρυνησθε εναντιον μου;
И ако наистина съм съгрешил, грешката ми с мен остава.
Και εαν τωοντι εσφαλα, το σφαλμα μου μενει εν εμοι.
Ако наистина ще се големеете против мен и ще хвърляте против мен позора ми,
Αλλ εαν θελητε εξαπαντος να μεγαλυνθητε εναντιον μου, και να ριπτητε κατ εμου το ονειδος μου,
знайте тогава, че Бог е изкривил правото ми и с мрежата Си ме е заобиколил.
μαθετε τωρα οτι ο Θεος με κατεστρεψε, και με περιεκυκλωσε με το δικτυον αυτου.
Ето, аз викам: Неправда! — но няма кой да ме чуе; крещя за помощ, но няма правосъдие.
Ιδου, φωναζω, Αδικια αλλα δεν εισακουομαι επικαλουμαι, αλλ ουδεμια κρισις.
Той е преградил пътя ми, така че не мога да мина, и е сложил тъмнина в пътеките ми.
Εφραξε την οδον μου, και δεν δυναμαι να περασω, και εθεσε σκοτος εις τας τριβους μου.
Съблякъл ме е от славата ми и е отнел венеца от главата ми.
Με εξεδυσε την δοξαν μου, και αφηρεσε τον στεφανον της κεφαλης μου.
Отвсякъде ме съкрушава и аз преминавам; и е изкоренил надеждата ми като дърво.
Με ηφανισε πανταχοθεν, και χανομαι και εξερριζωσε την ελπιδα μου ως δενδρον.
Разпалил е и яростта Си против мен, счита ме като един от враговете Си.
Και εξηψε κατ εμου τον θυμον αυτου, και με στοχαζεται ως εχθρον αυτου.
Полковете Му настъпват заедно и построяват пътя си срещу мен, разполагат се на стан около шатрата ми.
Τα ταγματα αυτου ηλθον ομου και ητοιμασαν την οδον αυτων εναντιον μου, και εστρατοπεδευσαν περιξ της σκηνης μου.
Отдалечил е от мен братята ми и познатите ми напълно се отчуждиха от мен.
Απεμακρυνεν απ εμου τους αδελφους μου, και ηλλοτριωθησαν ολως απ εμου οι γνωριμοι μου.
Роднините ми ме оставиха и близките ми ме забравиха.
Οι πλησιον μου με αφηκαν, και οι γνωστοι μου με ελησμονησαν.
Домашните ми и слугините ми ме считат за чужд, в очите им съм чужденец.
Οι κατοικουντες εν τω οικω μου και αι θεραπαιναι μου με στοχαζονται ως ξενον ξενος κατεσταθην εις τους οφθαλμους αυτων.
Викам слугата си, но той не отговаря, моля го с устата си.
Καλω τον υπηρετην μου, και δεν αποκρινεται με το στομα μου ικετευσα αυτον.
Дъхът ми е противен на жена ми и молбите ми — на децата на майчината ми утроба.
Η πνοη μου εγεινε ξενη εις την γυναικα μου, και αι παρακλησεις μου εις τα τεκνα της κοιλιας μου.
Дори и малките деца ме презират, ставам и те говорят против мен.
Και αυτα τα παιδαρια με κατεφρονησαν εσηκωθην, και ελαλησαν εναντιον μου.
Всичките ми близки се отвращават от мен и онези, които обичам, се обърнаха против мен.
Παντες οι μυστικοι φιλοι μου με εβδελυχθησαν και εκεινοι, τους οποιους ηγαπησα, εστραφησαν εναντιον μου.
Костите ми залепват за кожата ми и плътта ми, отървах се само с кожата на зъбите си.
Τα οστα μου εκολληθησαν εις το δερμα μου και εις την σαρκα μου και διεσωθην με το δερμα των οδοντων μου.
Съжалете ме, съжалете ме, вие, приятели мои, защото Божията ръка до мен се допря!
Ελεησατε με, ελεησατε με, σεις φιλοι μου διοτι χειρ Θεου με επληγωσε.
Защо ме преследвате като Бог и не се насищате с плътта ми?
Δια τι με κατατρεχετε ως ο Θεος, και δεν εχορτασθητε απο των σαρκων μου;
О, да се напишеха думите ми! Да се запишеха в книга!
Ω και να εγραφοντο οι λογοι μου να ενετυπουντο εν βιβλιω
Да бяха издълбани на скала навеки с желязна писалка и олово!
να ενεχαραττοντο επι βραχον δια σιδηρας γραφιδος και μολυβδου διαπαντος
Защото зная, че е жив Изкупителят ми, и че в последното време ще застане на земята.
Διοτι εξευρω οτι ζη ο Λυτρωτης μου, και θελει εγερθη εν τοις εσχατοις καιροις επι της γης
И след като изтлее кожата ми, пак от плътта си ще видя Бога,
και αφου μετα το δερμα μου το σωμα τουτο φθαρη, παλιν με την σαρκα μου θελω ιδη τον Θεον
когото сам аз ще видя и моите очите ще гледат, но не като чужденец. Вътрешностите ми вътре в мен топят се.
τον οποιον αυτος εγω θελω ιδει, και θελουσι θεωρησει οι οφθαλμοι μου, και ουχι αλλος οι νεφροι μου κατατηκονται εν τω κολπω μου.
Като казвате: Как ще го гоним? — и че коренът на това се намира в мен —
Αλλα σεις επρεπε να ειπητε, Δια τι κατατρεχομεν αυτον; επειδη η ριζα του πραγματος ευρισκεται εν εμοι.
тогава бойте се от меча, защото гневът носи наказанието на меча, за да познаете, че има съд.
Φοβηθητε την ρομφαιαν διοτι η ρομφαια ειναι ο εκδικητης των ανομιων, δια να γνωρισητε οτι υπαρχει κρισις.