Job 14

Човекът, роден от жена, е краткотраен и пълен със смущение.
Ανθρωπος γεγεννημενος εκ γυναικος ειναι ολιγοβιος και πληρης ταραχης
Пониква като цвете и се покосява; бяга като сянка и не устоява.
αναβλαστανει ως ανθος και κοπτεται φευγει ως σκια και δεν διαμενει.
И върху такъв ли отваряш очите Си и ме довеждаш на съд със Себе Си?
Και επι τοιουτον ανοιγεις τους οφθαλμους σου, και με φερεις εις κρισιν μετα σου;
Кой може да извади чисто от нечисто? Никой!
Τις δυναται να εξαγαγη καθαρον απο ακαθαρτου; ουδεις.
Тъй като дните му определени са, числото на месеците му при Теб е, поставил си му граници, които той не може да премине —
Επειδη αι ημεραι αυτου ειναι προσδιωρισμεναι, ο αριθμος των μηνων αυτου ευρισκεται παρα σοι, και συ εθεσας τα ορια αυτου, και δεν δυναται να υπερβη αυτα,
отвърни от него поглед, за да си почине, докато завърши деня си като наемник.
αποστρεψον απ αυτου, δια να ησυχαση, εωσου χαιρων εκπληρωση ως μισθωτος την ημεραν αυτου.
Защото за дървото има надежда — ако се отсече, отново ще поникне, издънките му няма да престанат.
Διοτι περι του δενδρου, εαν κοπη, ειναι ελπις οτι θελει αναβλαστησει, και οτι ο τρυφερος αυτου βλαστος δεν θελει εκλειψει.
И коренът му ако остарее във земята и пънът му ако умре в пръстта,
Και αν η ριζα αυτου παλαιωθη εν τη γη και ο κορμος αυτου αποθανη εν τω χωματι,
от дъха на водата пак ще покара и ще пусне клончета като новопосадено.
ομως δια της οσμης του υδατος θελει αναβλαστησει και θελει εκβαλει κλαδους ως νεοφυτον.
Но човек умира и прехожда; човек издъхва, и къде е?
Αλλ ο ανθρωπος αποθνησκει και παρερχεται και ο ανθρωπος εκπνεει, και που ειναι;
Както водата изчезва от морето и реката пресъхва и се изсушава,
Καθως τα υδατα εκλειπουσιν εκ της θαλασσης και ο ποταμος στειρευει και ξηραινεται,
така човек ляга и не става. Докато небесата не престанат, те няма да се събудят и няма да станат от съня си.
ουτως ο ανθρωπος, αφου κοιμηθη, δεν ανισταται εωσου οι ουρανοι μη υπαρξωσι, δεν θελουσιν εξυπνησει, και δεν θελουσιν εγερθη εκ του υπνου αυτων.
О, да би ме скрил в Шеол, да би ме укрил, докато се отвърне гневът Ти, да би ми определил срок и тогава да би си спомнил за мен!
Ειθε να με εκρυπτες εν τω ταφω, να με εσκεπαζες εωσου παρελθη η οργη σου, να προσδιωριζες εις εμε προθεσμιαν, και τοτε να με ενθυμηθης
Ако човек умре, ще оживее ли? През всичките дни на воюването си ще чакам, докато дойде смяната ми.
Εαν αποθανη ο ανθρωπος, θελει αναζησει; πασας τας ημερας της εκστρατειας μου θελω περιμενει, εωσου ελθη η απαλλαγη μου.
Ти ще извикаш и аз ще Ти отговоря; ще пожелаеш делото на ръцете Си.
Θελεις καλεσει, και εγω θελω σοι αποκριθη θελεις επιβλεψει εις το εργον των χειρων σου.
Защото сега броиш стъпките ми. Не бдиш ли над греха ми?
Διοτι τωρα αριθμεις τα διαβηματα μου δεν παραφυλαττεις τας αμαρτιας μου;
Престъплението ми е запечатано в торба и Ти пришиваш върху беззаконието ми.
Η παραβασις μου ειναι επεσφραγισμενη εν βαλαντιω, και επισημειονεις την ανομιαν μου.
Но планината падайки се разрушава и скалата от мястото си се помества;
Βεβαιως το μεν ορος πιπτον εξουδενουται, ο δε βραχος μετακινειται απο του τοπου αυτου.
води изтриват камъните, пороите им отмиват пръстта на земята; и Ти унищожаваш надеждата на човека.
Τα υδατα τρωγουσι τας πετρας αι πλημμυραι αυτων παρασυρουσι το χωμα της γης ουτω συ καταστρεφεις την ελπιδα του ανθρωπου,
Ти му надвиваш завинаги и той преминава; променяш лицето му и го отпращаш.
υπερισχυεις παντοτε εναντιον αυτου, και αυτος παρερχεται μεταβαλλεις την οψιν αυτου και αποπεμπεις αυτον.
Синовете му достигат до почит, но той не знае; унижават се, но той не разбира за тях.
Οι υιοι αυτου υψουνται, και αυτος δεν εξευρει και ταπεινουνται, και αυτος δεν εννοει ουδεν περι αυτων.
Само тялото му в него ще боли и душата му във него ще скърби.
Μονον η σαρξ αυτου επ αυτου θελει πονει, και η ψυχη αυτου εν αυτω θελει πενθει.