Psalms 13

(По слав. 12) За първия певец. Псалм на Давид. Докога, ГОСПОДИ? Навеки ли ще ме забравиш? Докога ще криеш лицето Си от мен?

Ne zamana dek, ya RAB, Sonsuza dek mi beni unutacaksın? Ne zamana dek yüzünü benden gizleyeceksin?

Докога ще имам грижи в душата си, скръб в сърцето си всеки ден? Докога врагът ми ще се издига над мен?

Ne zamana dek içimde tasa, Yüreğimde hep keder olacak? Ne zamana dek düşmanım bana üstün çıkacak?

Погледни и ме послушай, ГОСПОДИ, Боже мой, просветли очите ми, да не заспя в смъртта.

Gör halimi, ya RAB, yanıtla Tanrım, Gözlerimi aç, ölüm uykusuna dalmayayım.

Да не каже врагът ми: Надвих го! — и да ликуват притеснителите ми, когато се поклатя.

Düşmanlarım, “Onu yendik!” demesin, Sarsıldığımda hasımlarım sevinmesin.

Но аз се уповах на Твоята милост, сърцето ми ще ликува в Твоето спасение.

Ben senin sevgine güveniyorum, Yüreğim kurtarışınla coşsun.

Ще пея на ГОСПОДА, защото се отнесе благо с мен.

Ezgiler söyleyeceğim sana, ya RAB, Çünkü iyilik ettin bana.