Psalms 102

(По слав. 101) Молитва на скърбящия, когато е съкрушен и излива жалбата си пред ГОСПОДА. ГОСПОДИ, послушай молитвата ми и викането ми нека дойде до Теб!

Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.

Не скривай лицето Си от мен в деня на бедствието ми, приклони към мен ухото Си! В деня, когато Те призовавам, бързо ми отговори,

Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.

защото дните ми изчезват като дим и костите ми са нажежени като огън.

Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.

Сърцето ми е поразено и изсъхнало като трева, така че забравям да ям хляба си.

Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.

Поради гласа на стенанието ми костите ми прилепват към кожата ми.

Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.

Заприличал съм на пеликан в пустиня, станал съм като бухал в развалини.

Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.

Лежа буден и съм като самотно врабче на покрива.

Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.

Враговете ми цял ден ми се присмиват; онези, които свирепеят против мен, кълнат в името ми.

Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor, Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.

Защото ядох пепел като хляб и смесих питието си със сълзи,

Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

заради Твоя гняв и Твоето негодувание — защото си ме вдигнал и долу си ме хвърлил.

Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.

Дните ми са като удължена сянка и аз като трева изсъхвам.

Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.

Но Ти, ГОСПОДИ, оставаш вечно и споменът Ти — през всички поколения.

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Ünün kuşaklar boyu sürer.

Ти ще станеш и ще се смилиш над Сион, защото е време да му окажеш милост, защото определеното време дойде.

Kalkıp Siyon’a sevecenlik göstereceksin, Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.

Защото слугите Ти милеят за камъните му и жалеят за развалините му.

Kulların onun taşlarından hoşlanır, Tozunu bile severler.

Така народите ще се боят от Името на ГОСПОДА и всичките земни царе — от славата Ти.

Uluslar RAB’bin adından, Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.

Защото ГОСПОД ще съгради Сион и ще се яви в славата Си,

Çünkü RAB Siyon’u yeniden kuracak, Görkem içinde görünecek.

ще се обърне към молитвата на оставените и няма да презре молитвата им.

Yoksulların duasına kulak verecek, Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.

Това ще се запише за бъдещото поколение и народ, който ще се създаде, ще хвали ГОСПОДА.

Bunlar gelecek kuşak için yazılsın, Öyle ki, henüz doğmamış insanlar RAB’be övgüler sunsun.

Защото Той надникна от височината на Своето светилище, от небето ГОСПОД погледна към земята,

RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı, Göklerden yeryüzünü gözetledi,

за да чуе стенанието на затворника, да освободи обречените на смърт,

Tutsakların iniltisini duymak, Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.

за да провъзгласяват Името на ГОСПОДА в Сион и хвалата Му в Ерусалим,

Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

когато се съберат заедно народите и царствата, за да служат на ГОСПОДА.

Böylece halklar ve krallıklar RAB’be tapınmak için toplanınca, O’nun adı Siyon’da, Övgüsü Yeruşalim’de duyurulacak.

Той отслаби силата ми в пътя, съкрати дните ми.

RAB gücümü kırdı yaşam yolunda, Ömrümü kısalttı.

Аз казах: Боже мой, не ме вземай в половината на дните ми! Твоите години са през всички поколения.

“Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!” dedim. “Senin yılların kuşaklar boyu sürer!

От древността Ти си основал земята и дело на Твоите ръце са небесата.

[] “Çok önceden attın dünyanın temellerini, Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.

Те ще погинат, но Ти пребъдваш; те всички ще овехтеят като дреха, като одежда ще ги смениш и ще бъдат изменени.

Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın. Hepsi bir giysi gibi eskiyecek. Onları bir kaftan gibi değiştireceksin, Geçip gidecekler.

Но Ти си същият и Твоите години няма да свършат.

Ama sen hep aynısın, Yılların tükenmeyecek.

Синовете на слугите Ти ще останат и потомството им ще се утвърди пред Теб.

Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları, Senin önünde duracak soyları.”