Proverbs 5

Сине мой, внимавай в мъдростта ми, приклони ухото си към разума ми,

Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.

за да запазиш разсъдливост и устните ти да пазят знание.

Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.

Защото от устните на чуждата жена капе мед и говорът й е по-мек от маслинено масло,

Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.

но последствията й са горчиви като пелин, остри като двуостър меч.

Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

Краката й слизат в смъртта, стъпките й водят към Шеол.

Ayakları ölüme gider, Adımları ölüler diyarına ulaşır.

За да не разсъдиш за пътя на живота, пътищата й са непостоянни, и ти не ги знаеш.

Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.

И така, синове, слушайте ме и не отстъпвайте от думите на устата ми.

Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.

Отдалечи пътя си от нея и не се приближавай до вратата на къщата й,

Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.

за да не дадеш честта си на други и годините си на жестокия;

Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.

да не се наситят чужди с имота ти и трудовете ти да отидат в дома на чужденец;

Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.

а ти да стенеш в края си, когато плътта ти и тялото ти излинеят,

Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.

и да казваш: Как намразих поучението и сърцето ми презря изобличението,

“Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.

и не послушах гласа на учителите си и не приклоних ухото си към наставниците си!

“Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.

Без малко щях да изпадна във всяко зло сред събранието и обществото.

Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”

Пий вода от своята си щерна и която извира от твоя си кладенец.

Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.

Навън ще се изливат изворите ти, водните потоци — по улиците.

Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?

Нека бъдат само твои, а не и на чужди заедно с теб.

Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.

Да бъде благословен твоят извор и весели се с жената на младостта си —

Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.

любяща кошута и изящна сърна — нека нейните гърди те опиват по всяко време и винаги се възхищавай от нейната любов.

Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.

И защо, сине мой, да се възхищаваш от чужда и да прегръщаш обятията на чужда?

Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?

Защото пътищата на човека са пред очите на ГОСПОДА и Той измерва всичките му пътеки.

RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.

Безбожният ще бъде уловен от своите си беззакония и ще бъде държан с въжетата на своя грях.

Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.

Той ще умре от липса на поука и в голямото си безумие ще се заблуди.

Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.