Lamentations 3

Аз съм човекът, който видя скръб от тоягата на Неговата ярост.

RAB’bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.

Мен Той води и отведе в тъмнина, а не в светлина.

Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.

Само против мен обръща непрекъснато ръката Си цял ден.

Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.

Състари плътта ми и кожата ми, строши костите ми.

Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.

Загради ме и ме обкръжи с горчивина и мъка.

Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.

Сложи ме да живея в тъмнина като отдавна умрелите.

Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.

Обгради ме и не мога да изляза, утежни бронзовите ми окови.

Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.

Също и когато викам и ридая, спира молитвата ми.

Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.

Прегради пътищата ми с дялани камъни, изкриви пътеките ми.

Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.

Стана ми като мечка в засада, като лъв в скришни места.

Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.

Отби настрана пътищата ми и ме разкъса, опустоши ме.

Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.

Опъна лъка Си и ме постави като прицел на стрела.

Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.

Заби в бъбреците ми стрелите на колчана Си.

Oklarını böbreklerime sapladı.

Станах за присмех на целия си народ и за тяхна подигравателна песен цял ден.

Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.

Насити ме с горчивини, напи ме с пелин.

Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.

Строши зъбите ми с кремък, стъпка ме в праха.

Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.

Отблъснал си душата ми от мира, забравих благоденствието.

Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.

И казах: Погина силата ми и надеждата ми в ГОСПОДА.

Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB’den umudum kesildi.”

Спомни си скръбта ми и скитането ми, пелина и жлъчката!

Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!

Душата ми ги помни непрестанно и се е смирила в мен.

Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.

Това ще влагам в сърцето си, затова ще се надявам:

Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:

Заради милостите на ГОСПОДА ние не се довършихме, защото милосърдията Му не свършват.

RAB’bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;

Те се подновяват всяка сутрин, голяма е Твоята вярност.

Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.

Моят дял е ГОСПОД, казва душата ми, затова ще се надявам на Него.

“Benim payıma düşen RAB’dir” diyor canım, “Bu yüzden O’na umut bağlıyorum.”

Добър е ГОСПОД към тези, които Го чакат, към душата, която Го търси.

RAB kendisini bekleyenler, O’nu arayan canlar için iyidir.

Добро е тихо да се очаква спасението от ГОСПОДА.

RAB’bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.

Добро е за човека да носи ярем в младостта си.

İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.

Нека седи насаме и мълчи, когато Господ му го е наложил.

RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;

Нека сложи устата си в пръстта — може би има надежда.

Umudunu kesmeden yere kapanmalı,

Нека подаде бузата си на онзи, който го бие, нека се насити с позор.

Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;

Защото Господ не отхвърля завинаги,

Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.

а като е наскърбил, пак се смилява според многото Си милости.

Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;

Защото не от сърце Той наскърбява и огорчава човешките синове.

Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.

Да се тъпчат под крака всички затворници на земята,

Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,

да се изкривява съдът на човека пред лицето на Всевишния,

Yüceler Yücesi’nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,

да се онеправдава човек в делото му — ГОСПОД няма ли да види?

Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.

Кой е този, който каза и се изпълни, без да е заповядал ГОСПОД?

Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?

Не излизат ли от устата на Всевишния и злото, и доброто?

İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi’nin ağzından çıkmıyor mu?

Защо се оплаква жив човек, и мъж за греховете си?

İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?

Нека изследваме и изпитаме пътищата си и нека се върнем при ГОСПОДА!

Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB’be dönelim.

Нека издигнем сърцата си и ръцете си към Бога в небесата!

Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı’ya açalım:

Ние съгрешихме и отстъпихме и Ти не ни прости.

“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.

Обви се с гняв и ни преследва, убива ни, без да ни пожалиш.

Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.

Обви се с облак, за да не проникне молитва.

Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.

Помия и измет ни направи сред народите.

Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.

Всичките ни врагове раззинаха устата си против нас.

Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.

Ужас и яма ни сполетяха, опустошение и разрушение.

Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”

Водни потоци лее окото ми заради разрушението на дъщерята на народа ми.

Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.

Окото ми пролива сълзи и не престава, защото няма отдих,

Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,

докато ГОСПОД не се наведе и не погледне от небесата.

RAB göklerden bakıp görünceye dek.

Окото ми наскърбява душата ми заради всичките дъщери на града ми.

Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.

Постоянно ме гонят като птичка враговете ми без причина.

Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.

Отсякоха живота ми в рова и хвърлиха камък върху мен.

Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.

Водите стигнаха над главата ми, казах: Отсечен съм!

Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.

Призовах Името Ти, ГОСПОДИ, от най-дълбокия ров.

Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;

Ти чу гласа ми; не крий ухото Си от въздишките ми, от вика ми!

Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.

Ти се приближи в деня, когато Те призовах. Каза: Не бой се.

Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.

Ти защити, Господи, делото на душата ми, изкупи живота ми.

Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.

Ти видя, ГОСПОДИ, онеправдаването ми, отсъди правото ми!

Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.

Ти видя цялото им отмъщение, всичките им замисли за мен.

Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.

Ти чу хулите им, ГОСПОДИ, всичките им замисли против мен,

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

говоренето на тези, които се надигнаха против мен, и хитрините им цял ден.

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

Виж сядането им и ставането им — аз съм им подигравателна песен.

Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.

Върни им, ГОСПОДИ, отплата според делата на ръцете им!

Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.

Дай им слепота на сърцето, Твоето проклятие да ги постигне!

İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.

Преследвай ги с гняв и ги изтреби изпод небесата ГОСПОДНИ!

Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.