Job 37

И поради това сърцето ми трепери, от мястото си се помества.

“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.

Слушайте внимателно гърма на гласа Му и тътена, който излиза от устата Му.

Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!

Той го изпраща под цялото небе и светкавицата Си — до краищата на земята.

Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.

След нея бучи глас, Той гърми с величествения Си глас и не възпира светкавиците, когато се чуе гласът Му.

Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.

Бог гърми чудно с гласа Си, върши велики дела, които ние не схващаме.

Tanrı’nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.

Защото казва на снега: Вали на земята! — и на проливния дъжд и на дъждовните порои.

Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’

Слага печат на ръката на всеки човек, така че всички хора да познаят делото Му.

Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.

Тогава зверовете отиват в бърлогите си и в леговищата си остават.

Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.

От стаите на юг вихрушка иде, от северните ветрове — студът.

Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.

Чрез Божия дъх става лед и широтата на водите се затваря.

Tanrı’nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.

Той насища с влага облака и разпръсва светлите Си облаци,

Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.

и те се носят наоколо под наставлението Му, за да правят всичко, което им заповядва, по лицето на земния свят.

Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O’nun istediği yönde döner durur.

Докарва ги било за наказание, или за земята Си, или за милост.

Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.

Слушай това, Йове, застани и размисли за Божиите чудеса.

“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı’nın şaşılası işlerini.

Знаеш ли как Бог им заповядва и прави да свети светкавицата на облака Му?

Tanrı’nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?

Разбираш ли равновесието на облаците, чудните дела на Съвършения във знание?

Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?

Как биват дрехите ти топли, когато успокоява земята от юг?

Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?

Разпрострял ли си с Него небесната твърд, здрава като излято огледало?

Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O’nunla birlikte yayabilir misin?

Научи ни какво да Му кажем, не можем думите да наредим от тъмнина.

“O’na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.

Ще му се извести ли, ако аз говоря? Ако продума човек, непременно ще бъде погълнат.

Konuşmak istediğim O’na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?

Дори и сега не виждат хората поради облаците светлината ярка, но минава вятърът и ги изчиства.

Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.

От север идва златно сияние; страшно величие има у Бога.

Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.

Всесилния — не можем да Го проумеем — Превъзходния във сила и във съд; и в правосъдието изобилно Той не угнетява.

Her Şeye Gücü Yeten’e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.

Затова хората Му се боят; и Той не гледа на никого от мъдрите по сърце.

Bu yüzden insanlar O’na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”