Job 32

Тогава тези трима мъже престанаха да отговарят на Йов, защото той беше праведен в собствените си очи.

Böylece bu üç kişi Eyüp’e yanıt vermekten vazgeçti, çünkü Eyüp kendi doğruluğundan emindi.

Тогава пламна гневът на вузеца Елиу, сина на Варахиил, от рода на Рам. Гневът му пламна против Йов, защото оправдаваше себе си повече от Бога.

Ram ailesinden Bûzlu Barakel oğlu Elihu Eyüp’e çok öfkelendi. Çünkü Eyüp kendini Tanrı’dan haklı görüyordu.

Гневът му пламна и против тримата му приятели, защото, без да намерят отговор, бяха осъдили Йов.

Elihu Eyüp’ün üç arkadaşına da öfkelendi, çünkü Eyüp’ü suçlamalarına karşın sağlam bir yanıt bulamamışlardı.

А Елиу беше чакал Йов да говори, защото те бяха по-стари от него на дни.

Elihu Eyüp’le konuşmak için sırasını beklemişti, çünkü ötekiler yaşça kendisinden büyüktü.

И когато Елиу видя, че в устата на тримата мъже нямаше отговор, гневът му пламна.

Bu üç kişinin başka bir şey söyleyemeyeceğini görünce öfkesi alevlendi.

И вузецът Елиу, синът на Варахиил, заговори и каза: Аз съм млад на дни, а вие сте стари, затова се посвених — не смеех да явя, каквото зная.

Bûzlu Barakel oğlu Elihu şöyle konuştu: “Ben yaşça küçüğüm, sizse yaşlısınız. Bu yüzden çekindim, bildiğimi söylemekten korktum.

Аз казах: Нека дните да говорят и многото години на мъдрост да учат.

‘Çok gün görenler konuşsun’ dedim, ‘Çok yıl yaşayanlar bilgeliği öğretsin.’

Но в човека има дух и дъхът на Всемогъщия му дава разум.

Oysa insana ruh, Her Şeye Gücü Yeten’in soluğu akıl verir.

Не винаги големите са мъдри и старите разбират правосъдие.

Akıl yaşta değil baştadır. Adaleti anlamak yaşa bakmaz.

Затова казвам: Слушайте ме, и аз ще изявя, каквото зная.

“Bu yüzden, ‘Beni dinleyin’ diyorum, Ben de bildiğimi söyleyeyim.

Ето, аз чаках да говорите вие, слушах разсъжденията ви, докато търсехте думи.

Siz konuşurken ben bekledim, Siz ne diyeceğinizi araştırırken Düşüncelerinizi dinledim.

Слушах ви много внимателно, и ето, никой от вас не обори Йов, нито отговори на думите му.

Bütün dikkatimi size çevirdim. Ama hiçbiriniz Eyüp’ün haksızlığını kanıtlayamadı, Onun söylediklerine karşılık veremedi.

Само да не кажете: Намерихме мъдрост! Бог ще го изобличи, а не човек.

‘Biz bilgeliğe eriştik, Bırakın Tanrı onu haksız çıkarsın, insan değil’ demeyin.

Но той към мен не е отправил думи и аз няма да му отговоря с вашите речи.

Ama Eyüp’ün sözlerinin hedefi ben değildim, Bu yüzden onu sizin sözlerinizle yanıtlamayacağım.

Те са смаяни и не отговарят вече, убягнаха им думите.

“Onlar yıldı, yanıt veremiyorlar artık, Söyleyecek şeyleri kalmadı.

А аз да чакам ли, понеже не говорят, понеже спряха и не отговарят вече?

Onlar konuşmuyor diye ben beklemeli miyim, Duruyor, yanıt vermiyorlar diye?

И аз, от своя страна, ще отговоря; и аз ще изявя, каквото зная,

Benim de söyleyecek sözüm var, Ben de bildiğimi söyleyeceğim.

защото съм изпълнен с думи, духът ми вътре в мен ме принуждава.

Çünkü içim dolu, İçimdeki ruh beni zorluyor.

Ето, вътрешността ми е като неотворено вино, ще се пръсне като нови мехове.

İçim açılmamış şarap gibi, Yeni şarap tulumları gibi patlamak üzere.

Ще проговоря, за да си отдъхна, ще отворя устните си и ще отговоря.

Konuşup rahatlamalıyım, Ağzımı açıp yanıtlamalıyım.

Само да не бъда към никого пристрастен и човек да не лаская —

Kimseye ayrıcalık göstermeyecek, Kimseye yaltaklanmayacağım.

защото не зная да лаская, иначе Създателят ми скоро би ме махнал.

Çünkü yaltaklanmayı bilsem, Yaratıcım beni hemen yok ederdi.