Job 27

Тогава Йов продължи беседата си и каза:

Eyüp anlatmaya devam etti:

Жив е Бог, който е отнел правото ми, и Всемогъщият, който е огорчил душата ми —

“Hakkımı elimden alan Tanrı’nın varlığı hakkı için, Bana acı çektiren Her Şeye Gücü Yeten’in hakkı için,

докато дишането ми е в мен и Божият дъх — в ноздрите ми,

İçimde yaşam belirtisi olduğu sürece, Tanrı’nın soluğu burnumda olduğu sürece,

устните ми не ще говорят неправда и езикът ми не ще произнесе измама!

Ağzımdan kötü söz çıkmayacak, Dilimden yalan dökülmeyecek.

Далеч от мен да кажа, че сте прави! Докато умра, от себе си не ще отхвърля непорочността си.

Size asla hak vermeyecek, Son soluğumu verene dek suçsuz olduğumu söyleyeceğim.

Държа здраво правдата си и няма да я пусна. Сърцето ми няма да ме упрекне, докато съм жив.

Doğruluğuma sarılacak, onu bırakmayacağım, Yaşadığım sürece vicdanım beni suçlamayacak.

Врагът ми нека бъде като безбожния и който се надига против мен — като беззаконния.

“Düşmanlarım kötüler gibi, Bana saldıranlar haksızlar gibi cezalandırılsın.

Защото каква е надеждата на лицемера, ако Бог отсече и изиска душата му?

Tanrısız insanın umudu nedir Tanrı onu yok ettiğinde, canını aldığında?

Бог ще чуе ли вика му, щом го сполети беда?

Başına sıkıntı geldiğinde, Tanrı feryadını duyar mı?

Той ще се наслаждава ли във Всемогъщия? Ще призовава ли Бога по всяко време?

Her Şeye Gücü Yeten’den zevk alır mı? Her zaman Tanrı’ya yakarır mı?

Аз ще ви наставя за Божията сила, няма да скрия това, което е у Всемогъщия.

“Tanrı’nın gücünü size öğreteceğim, Her Şeye Gücü Yeten’in tasarısını gizlemeyeceğim.

Ето, всички вие сте видели — защо тогава бъбрите такива суети?

Aslında siz, hepiniz gördünüz bunu, Öyleyse ne diye boş boş konuşuyorsunuz?

Това е от Бога делът на безбожния и наследството, което насилниците получават от Всемогъщия.

“Kötünün Tanrı’dan alacağı pay, Zorbanın Her Şeye Gücü Yeten’den alacağı miras şudur:

Ако синовете му се умножават, за меча са и издънките му няма да се наситят с хляб.

Çocukları ne kadar çok olursa olsun, kılıçla öldürülecek, Soyu yeterince ekmek bulamayacaktır.

Останалите от него смъртта ще свали в гроба и вдовиците му няма да ги оплачат.

Sağ kalanlar hastalıktan ölüp gömülecek, Dul karıları ağlamayacaktır.

Макар да трупа сребро като пръст и да приготвя дрехи като кал,

Kötü insan kum gibi gümüş yığsa, Yığınla giysi biriktirse,

приготвя ги, но праведният ще ги носи и невинни ще си разделят среброто.

Onun biriktirdiğini doğru insan giyecek, Gümüşü suçsuz paylaşacak.

Построява къщата си като молец или като колиба, направена от пазач.

Evini güve kozası gibi inşa eder, Bekçinin kurduğu çardak gibi.

Богатият ляга и няма да се прибере; отваря очите си и го няма.

Zengin olarak yatar, ama bu öyle sürmez, Gözlerini açtığında hepsi yok olup gitmiştir.

Ужаси го обземат като води, вихрушка го отвлича през нощта.

Dehşet onu sel gibi basar, Kasırga gece kapar götürür.

Източният вятър го отнася и той си отива, изтръгва го от мястото му.

Doğu rüzgarı onu uçurup götürür, Yerinden silip süpürür.

Хвърля камъни срещу него без пощада, той бяга отчаяно от ръката Му.

Acımasızca üzerine eser, Elinden kaçmaya çalışırken.

Ще пляскат с ръце след него и ще му подсвирнат от мястото му.

Onunla alay ederek el çırpar, Yerinden ıslık çalar.”