Job 15

Тогава теманецът Елифаз отговори и каза:

Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:

Мъдър човек отговаря ли с вятърничаво знание и пълни ли корема си с източния вятър?

“Bilge kişi boş sözlerle yanıtlar mı, Karnını doğu rüzgarıyla doldurur mu?

Спори ли със приказки, които не помагат, или с речи, от които няма полза?

Boş sözlerle tartışır, Yararsız söylevler verir mi?

Наистина ти унищожаваш страха от Бога и възпираш молитвата със размишление пред Бога,

Tanrı korkusunu bile ortadan kaldırıyor, Tanrı’nın huzurunda düşünmeyi engelliyorsun.

защото вината ти поучава устата ти и ти избираш езика на коварните.

Çünkü suçun ağzını kışkırtıyor, Hilekârların diliyle konuşuyorsun.

Устата ти те осъжда, а не аз; да, устните ти против теб свидетелстват.

Kendi ağzın seni suçluyor, ben değil, Dudakların sana karşı tanıklık ediyor.

Ти ли си първият роден човек? Или си създаден преди хълмовете?

“İlk doğan insan sen misin? Yoksa dağlardan önce mi var oldun?

Чул ли си Божия таен съвет? Или в себе си заключваш мъдростта?

Tanrı’nın sırrını mı dinledin de, Yalnız kendini bilge görüyorsun?

Какво знаеш ти, което ние да не знаем? Какво разбираш ти, което в нас го няма?

Senin bildiğin ne ki, biz bilmeyelim? Senin anladığın ne ki, bizde olmasın?

Между нас са както белокосите, така и старците, по-богати на дни от баща ти.

Bizde ak saçlı da yaşlı da var, Babandan bile yaşlı.

Божиите утешения и меките към тебе думи малко ли са ти?

Az mı geliyor Tanrı’nın avutması sana, Söylediği yumuşak sözler?

Какво те блазни сърцето ти и защо святкат очите ти,

Niçin yüreğin seni sürüklüyor, Gözlerin parıldıyor,

за да обръщаш духа си против Бога и да изпускаш такива думи от устата си?

Tanrı’ya öfkeni gösteriyorsun, Ağzından böyle sözler dökülüyor?

Какво е човек, че да е чист, и роденият от жена, че да е праведен?

“İnsan gerçekten temiz olabilir mi? Kadından doğan biri doğru olabilir mi?

Ето, Той не се доверява на светите Си и небесата не са чисти в очите Му —

Tanrı meleklerine güvenmiyorsa, Gökler bile O’nun gözünde temiz değilse,

колко по-малко гнусният и непотребният човек, който пие неправда като вода!

Haksızlığı su gibi içen İğrenç, bozuk insana mı güvenecek?

Аз ще ти кажа, послушай ме; каквото съм видял, ще ти разкажа,

“Dinle beni, sana açıklayayım, Gördüğümü anlatayım,

което мъдрите оповестиха и не скриха още от бащите си;

Bilgelerin atalarından öğrenip bildirdiği, Gizlemediği gerçekleri;

на тях единствено бе дадена земята и чужденец не мина между тях.

O atalar ki, ülke yalnız onlara verilmişti, Aralarına henüz yabancı girmemişti.

Безбожният се мъчи през всичките си дни, години преброени се пазят за насилника.

Kötü insan yaşamı boyunca kıvranır, Zorbaya ayrılan yıllar sayılıdır.

Глас на ужаси звучи в ушите му и в мир унищожителят го връхлетява.

Dehşet sesleri kulağından eksilmez, Esenlik içindeyken soyguncunun saldırısına uğrar.

Не вярва, че от мрака ще се върне; за меча е определен.

Karanlıktan kurtulabileceğine inanmaz, Kılıç onu gözler.

За хляб се скита — но къде е? Знае, че денят на мрак за него е готов.

‘Nerede?’ diyerek ekmek ardınca dolaşır, Karanlık günün yanıbaşında olduğunu bilir.

Теснота и страх го ужасяват, и като цар, готов за бой, го побеждават,

Acı ve sıkıntı onu yıldırır, Savaşa hazır bir kral gibi onu yener.

понеже против Бога той ръката си простира и срещу Всемогъщия се сили;

Çünkü Tanrı’ya el kaldırmış, Her Şeye Gücü Yeten’e meydan okumuş,

спуска се с корав врат против Него, с дебелите гърбици на щита си;

Kalın, yumrulu kalkanıyla O’na inatla saldırmıştı.

понеже с тлъстината си покри лицето си, на слабините си натрупа лой;

“Yüzü semirdiği, Göbeği yağ bağladığı halde,

и в запустели градове живее, в необитаеми къщи, готови за събаряне.

Yıkılmış kentlerde, Taş yığınına dönmüş oturulmaz evlerde oturacak,

Той няма да забогатее, нито имотът му ще устои, и изобилието му няма да се разпростре по земята.

Zengin olmayacak, serveti tükenecek, Malları ülkeye yayılmayacaktır.

Няма да избяга от тъмнината, пламъкът ще изсуши издънките му и той ще премине от дъха на устата Му.

Karanlıktan kaçamayacak, Filizlerini alev kurutacak, Tanrı’nın ağzından çıkan solukla yok olacaktır.

Нека не се доверява на суета, измамен, защото суета ще бъде и отплатата му.

Boş şeye güvenerek kendini aldatmasın, Çünkü ödülü de boş olacaktır.

Денят му още не е дошъл и вече се е изпълнил; и клонът му не ще раззеленее.

Gününden önce işi tamamlanacak, Dalı yeşermeyecektir.

Като лозата ще изрони неузрялото си грозде и като маслината цвета си ще захвърли;

Asma gibi koruğunu dökecek, Zeytin ağacı gibi çiçeğini dağıtacaktır.

защото събранието на лицемерите е безплодно и огън ще погълне шатрите на подкупничеството.

Çünkü tanrısızlar sürüsü kısır olur, Rüşvetçilerin çadırlarını ateş yakıp yok eder.

Те зачеват зло и раждат грях, и сърцето им подготвя измама.

[] Fesada gebe kalıp kötülük doğururlar, İçleri yalan doludur.”