Job 29

И Йов още продължи беседата си и каза:

At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

О, да бях като в миналите месеци, като в дните, когато Бог ме пазеше,

Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

когато светилникът Му светеше на главата ми и с Неговата светлина през мрака ходех;

Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

както бях във зрелостта си, и Божият доверен съвет над шатрата ми беше;

Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

когато Всемогъщият бе още с мен и момчетата ми — покрай мен;

Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

когато стъпките ми се къпеха в каймак и скалата до мен изливаше реки маслинено масло!

Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

Когато излизах при портата на града, заемах мястото си на площада,

Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

младежите ме виждаха и се криеха и старци ставаха, стояха прави;

Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

първенците преставаха да говорят и слагаха ръка на устата си;

Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

гласът на благородните замлъкваше и езикът им залепваше за небцето им,

Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

защото, когато ухо чуеше, ме облажаваше и когато око видеше, за мен засвидетелстваше;

Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

защото аз избавях сиромаха, който викаше, и сирачето, което нямаше помощник.

Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

Благословението на загиващия идваше над мен, сърцето на вдовицата аз правех да ликува.

Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

Обличах правдата и тя ми беше дреха, правосъдието ми — за мантия и за тюрбан.

Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

Аз бях очи на слепия, крака на куция.

Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

Бях баща на бедните, изследвах делото на непознатия.

Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

Челюстта на беззаконния трошах, изваждах жертвата от зъбите му.

At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

Тогава казвах: Ще умра в гнездото си и дните си ще умножа като пясъка,

Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

коренът ми разпрострян е към водите и росата в клона ми нощува,

Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

славата ми в мен се подновява и лъкът ми се укрепва във ръката ми.

Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

Те ме слушаха и чакаха, мълчаливо слушаха съвета ми.

Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

След моята дума не говореха повече и речта ми капеше на тях като роса.

Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

Чакаха ме като дъжд и отваряха устата си като за пролетния дъжд.

At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

Аз им се усмихвах, щом не вярваха, и светлината на лицето ми не можеха да помрачат.

Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

Избирах за тях пътя и седях като глава, и живеех като цар сред войската, като такъв, който утешава жалеещи.

Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.