Job 17

Духът ми съкрушен е, гаснат дните ми, за мене вече гробища остават.

Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.

Присмиватели около мен не са ли, не почива ли окото ми на техните обиди?

Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.

Определи ми сега поръчител пред Себе Си; кой друг би ми подал ръка?

Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?

Защото си скрил сърцето им от разум — затова и няма да ги възвисиш.

Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.

Който приятели предава на грабеж, очите на децата му ще чезнат.

Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.

Той ме е поставил за поговорка на хората и аз станах за заплюване в лицето.

Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.

Окото ми се помрачи от скръб и всичките ми части станаха като сянка.

Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.

Правдивите ще се ужасят на това и невинният ще се възмущава против лицемера.

Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.

А праведният ще се държи за пътя си и който е с чисти ръце, ще става все по-силен.

Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.

Но вие всички, върнете се и елате; и един мъдър няма да намеря между вас.

Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.

Дните ми преминаха; пресякоха се намеренията ми, желанията на сърцето ми.

Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.

Нощта направиха на ден и светлината близо е при мрака.

Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.

Ако чакам, жилището ми Шеол е, леглото си постлах във мрака.

Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:

Към гроба викам: Ти си ми баща! — към червея: Ти — майка ми, сестра ми!

Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;

Къде тогава е надеждата ми? Надеждата ми кой ще види?

Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?

Тя ще слезе в самотата на Шеол, когато заедно в пръстта покой намерим.

Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.