Job 10

Душата ми е отегчена от живота ми; ще дам воля на оплакването си в себе си, ще говоря в горестта на душата си.
Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.
Ще кажа на Бога: Не ме осъждай! Покажи ми защо се съдиш с мен!
Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.
Добре ли е за Теб да потискаш, да отхвърляш делото на ръцете Си и да озаряваш съвета на безбожните?
Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?
Плътски очи ли имаш, или гледаш, както гледа човек?
Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?
Дните Ти като дните на смъртен човек ли са, или годините Ти — като дни на мъж,
Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,
за да търсиш беззаконието ми и да издирваш греха ми?
Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,
Знаеш, че не съм виновен, и пак няма кой да избавя от ръката Ти.
Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?
Ръцете Ти ме образуваха и създадоха всичките ми части изцяло — и ще ме погълнеш ли?
Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.
Спомни си, моля Те, че ме оформи като глина — и ще ме върнеш ли в пръстта?
Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?
Не си ли ме излял като мляко и не си ли ме съсирил като сирене?
Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?
С кожа и плът си ме облякъл и с кости и жили си ме оплел.
Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.
Живот и милост си ми дал и Твоята закрила е опазила духа ми.
Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.
Но това си криел в сърцето Си — зная, че това е било у Теб:
Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:
ако съгреша, тогава Ти ме наблюдаваш и няма да ме считаш за невинен.
Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.
Ако бях виновен, горко ми; и ако съм праведен, не мога да вдигна главата си. Наситен с позор — виж скръбта ми,
Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.
защото расте! Ти ме гониш като лъв и отново се показваш чуден към мен.
At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.
Подновяваш свидетелите Си против мен и увеличаваш гнева Си към мен; една след друга пращаш войски против мен.
Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.
Защо тогава ме извади от утробата? Да бях умрял, без око да ме е видяло!
Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.
Бих бил, като че не съм бил; бих бил отнесен от утробата към гроба.
Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,
Дните ми не са ли малко? Престани! Остави ме малко да отдъхна,
Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,
преди да ида там — и няма да се върна — в земя на мрак и сянка на смъртта;
Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;
в земя на мрак като тъма, на смъртна сянка, без ред, където светлината е като тъма.
Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.