Psalms 123

(По слав. 122) Песен на изкачванията. Към Теб повдигам очите си — Ти, който обитаваш в небесата!

Canto dei pellegrinaggi. A te io alzo gli occhi miei o tu che siedi nei cieli!

Ето, както очите на слугите гледат към ръката на господаря им, както очите на слугинята гледат към ръката на господарката й, така и нашите очи гледат към ГОСПОДА, нашия Бог, докато се смили над нас.

Ecco, come gli occhi dei servi guardano la mano del loro padrone, come gli occhi della serva guardano la mano della sua padrona,

Смили се над нас, ГОСПОДИ, смили се над нас, защото се преситихме от презрение.

così gli occhi nostri guardano all’Eterno, all’Iddio nostro, finché egli abbia pietà di noi.

Душата ни се пресити от подигравките на безгрижните, от презрението на горделивите.

Abbi pietà di noi, o Eterno, abbi pietà di noi, perché siamo più che sazi di disprezzo. L’anima nostra è più che sazia dello scherno della gente agiata e del disprezzo dei superbi.