Psalms 49

(По слав. 48) За първия певец. Псалм на Кореевите синове. Чуйте това, всички народи; дайте ухо, всички жители на света,

Koran lasten Psalmi, edelläveisaajalle. Kuulkaat tätä, kaikki kansat, ottakaat korviinne, kaikki maan asuvaiset,

както нископоставени, така и високопоставени, богати и бедни заедно!

Sekä yhteinen kansa että herrat, niin rikkaat kuin köyhät.

Устата ми ще говори мъдрост и размишлението на сърцето ми — разбиране.

Minun suuni puhuu viisautta, ja minun sydämeni sanoo ymmärryksen.

Ще приклоня ухото си към притча, ще изложа гатанката си на арфа.

Minä tahdon kallistaa korvani vertauksiin, ja minun tapaukseni kanteleella soittaa.

Защо да се боя в дни на бедствие, когато ме обкръжи беззаконието на тези, които са по петите ми,

Miksi minun pitäis pelkäämän pahoina päivinä, kuin minun sortajani vääryys käy minua ympäri?

които се уповават на имота си и се хвалят с изобилието на богатството си!

Jotka luottavat tavaroihinsa, ja suuresti kerskaavat paljosta rikkaudestansa.

Никой не може по никакъв начин да изкупи брат си, нито да даде на Бога откуп за него —

Ei velikään taida ketään lunastaa, eikä Jumalalle ketään sovittaa.

защото скъпо е изкупването на душите им и човек трябва да престане завинаги да се опитва —

Sillä heidän sielunsa lunastus on ylen kallis, niin että se jää tekemättä ijankaikkisesti,

за да живее вечно и да не види изтление.

Vaikka hän vielä kauvankin eläis ja ei näkisi hautaa.

Защото вижда, че мъдрите умират, и безумният, и неразумният заедно погиват, и оставят имота си на други.

Sillä hänen täytyy nähdä, että viisasten pitää kuoleman, niin myös tyhmän ja taitamattoman pitää hukkuman, ja pitää vieraille tavaransa jättämän.

Тайната им мисъл е, че домовете им ще стоят вечно и жилищата им — от поколение във поколение; наричат с имената си земите си.

Heidän sydämensä ajatus on, että heidän huoneensa pitää ijankaikkisesti pysymän, ja heidän majansa suvusta sukuun, ja heidän nimensä kuuluisaksi tulemaan maan päällä.

Но човекът, който е на почит, не остава; той е като животните, които се изтребват.

Mutta ei ihminen taida pysyä kunniassa, vaan verrataan eläimiin, jotka hukkuvat.

Това е пътят на безумните; а идващите след тях одобряват думите им. (Села.)

Tämä heidän tiensä on sula hulluus; kuitenkin, heidän jälkeentulevaisensa sitä suullansa kiittävät, Sela!

Като овце ще бъдат сложени в Шеол, ще ги пасе смъртта и праведните ще владеят над тях на сутринта. Силата им ще пояде Шеол, далеч от жилището им.

He makaavat helvetissä niinkuin lampaat, kuolema heitä kalvaa; mutta hurskasten pitää varhain heitä hallitseman, ja heidän öykkäyksensä pitää hukkuman, ja heidän täytyy jäädä helvettiin.

Но Бог ще изкупи душата ми от силата на Шеол, защото ще ме приеме. (Села.)

Kuitenkin vapahtaa Jumala minun sieluni helvetin vallasta; sillä hän korjasi minun, Sela!

Не се бой, когато забогатее човек, когато се умножи славата на дома му,

Älä sitä tottele, koska joku rikastuu, eli jos hänen huoneensa kunnia suureksi tulee.

защото, когато умре, няма да вземе със себе си нищо, славата му няма да слезе след него.

Sillä kuin hän kuolee, niin ei hän mitään myötänsä vie, eikä hänen kunniansa mene alas hänen kanssansa.

Макар че докато живее, той благославя душата си — защото хората те хвалят, когато правиш добро на себе си —

Sillä hän kiittää sieluansa elämästänsä: ja he ylistävät sinua, jos sinä itselles hyvää teet.

пак ще отиде при поколението на бащите си, те няма да видят светлина навеки.

Niin he menevät isäinsä perästä, ja ei saa nähdä ikänä valkeutta.

Човек, който е на почит, а няма разбиране, е като животните, които се изтребват.

Koska ihminen on kunniassa, ja ei ole ymmärrystä, niin hän on verrattu eläimiin, jotka hukkuvat.