Job 6

Тогава Йов отговори и каза:

Niin Job vastasi ja sanoi:

О, да би се претеглила моята печал и да би се поставила с нея на везните и злочестината ми!

Jos minun surkeuteni punnittaisiin, ja minun kärsimiseni yhtä haavaa laskettaisiin vaa´an päälle,

Защото тогава тя би била по-тежка от пясъка на моретата — затова думите ми са били необмислени.

Niin se olis raskaampi kuin santa meressä; sentähden ovat minun sanani nielletyt ylös.

Защото стрелите на Всемогъщия са вътре в мен и духът ми от отровата им пие; Божиите ужаси се опълчват против мен.

Sillä Kaikkivaltiaan nuolet ovat minussa, joiden myrkky särpää minun henkeni; ja Jumalan kauhistus tarkoittaa minua.

Дивото магаре реве ли при тревата; или говедото мучи ли при храната си?

Huutaako metsä-aasi, kuin hänellä ruohoja on? ammuuko härkä, kuin hänellä on ruokaa?

Яде ли се безвкусното без сол и има ли вкус в белтъка на яйцето?

Syödäänkö mautointa ilman suolaa? eli maistaako valkuainen munan ruskuaisen ympäriltä?

Душата ми отказваше да ги докосне, те ми станаха като безвкусното ми ястие.

Jota minun sieluni ennen kuoitti, se on nyt minun ruokani minun kipuni tähden.

О, да би ми се изпълнила молбата, да ми дадеше Бог копнежа ми!

Jospa minun rukoukseni tapahtuis, ja Jumala antais minulle, mitä minä toivon!

Да благоволеше Бог да ме смаже, да отпуснеше ръката Си и да ме отсечеше!

Että Jumala tahtois ja löis minun rikki, ja päästäis kätensä särkemään minua;

Това щеше да ми бъде още утеха и щях да се радвам в безжалостна скръб, че не отрекох думите на Светия.

Niin olis minulla vielä sitte lohdutus, ja minä vahvistuisin sairaudessani, ellei hän säästäisi minua: en ole mitään kuitenkaan kieltänyt pyhän puhetta.

Каква е силата ми, че да издържа и какъв е краят ми, че да удължа живота си?

Mikä on minun väkeni, että minä voisin toivoa? ja mikä on minun loppuni, että minun sieluni vois kärsiväinen olla?

Силата ми сила каменна ли е и плътта ми бронз ли е?

Onko minun väkeni kivinen? eli minun lihani vaskinen?

Не изчезна ли в мен помощта ми и не се ли отдалечи от мен избавлението?

Ei ole minulla missään apua; ja minun saatuni on pois ajettu minulta.

На наскърбения трябва съжаление от приятеля му, иначе ще остави страха от Всемогъщия.

Joka ei osoita lähimmäisellensä laupiutta, hän hylkää Kaikkivaltiaan pelvon.

Братята ми постъпиха измамно като поток, като пороите на потоците, които отминават,

Minun veljeni ovat rikkoneet minua vastaan, niinkuin oja ja niinkuin väkevä virta ohitse menneet,

които са мътни от леда и в които се крие снегът.

Jotka ovat kauhiat jäästä, ja jotka lumi peittää.

Когато се стопли, пресъхват, когато е горещо, изчезват от мястото си.

Kuin helle heitä ahdistaa, pitää heidän nääntymän, ja kuin palava on, pitää heidän katooman paikastansa.

Кервани се отклоняват от пътя им, отиват в пустошта и загиват.

Heidän polkunsa poikkeevat pois; he raukeevat tyhjään ja hukkuvat.

Теманските кервани гледаха, савските пътници се надяваха на тях.

He katsoivat Temanin tietä, rikkaan Arabian polkuja he toivoivat.

Опозориха се в надеждата си, дойдоха там и се посрамиха.

Mutta heidän pitää häpiään tuleman, ratki surutoinna ollessansa; ja heidän pitää häpeemän siihen tultuansa.

Сега и вие станахте никакви — видяхте ужас и се уплашихте.

Sillä ette nyt mitään ole; ja että te näette surkeuden, pelkäätte te.

Казах ли аз: Донесете ми! — или: Дайте ми дар от имота си! —

Olenko minä sanonut: Tuokaat minulle! eli antakaat minun edestäni lahjoja teidän tavarastanne?

или: Избавете ме от ръката на притеснителя! — или: Изкупете ме от ръката на насилниците?

Ja pelastakaat minua vihollisten kädestä, ja vapahtakaat minua tyrannein käsistä?

Поучете ме, и аз ще млъкна; покажете ми в какво съм се заблудил.

Opettakaat minua, minä olen ääneti, ja jota en minä tiedä, niin neuvokaat minua.

Колко са здрави правите думи, но какво изобличава вашето изобличение?

Kuinka vahvat ovat oikeuden puheet? kuka teissä on se, joka sitä laittaa taitaa?

Смятате ли да изобличите думи? Говоренето на отчаяния е на вятъра!

Te ajattelette sanoja, ainoastaan nuhdellaksenne, ja teette sanoillanne epäileväisen mielen.

Вие бихте хвърлили жребий за сирачето и бихте се пазарили за приятеля си.

Te karkaatte köyhän orvon päälle, ja kaivatte lähimmäisellenne kuoppaa.

А сега, благоволете да ме погледнете, защото аз няма да ви лъжа в лицето.

Mutta että te nyt tahdotte, niin katsokaat minun päälleni, jos minä teidän edessänne valhettelen.

Обърнете сега; нека няма неправда! Да! Обърнете се — правдата ми все още стои!

Palatkaat nyt, olkoon pois vääryys: Tulkaat jälleen; minun vastaukseni pitää oikia oleman.

Има ли неправда на езика ми? Не може ли небцето ми да различи лошото?

Onko minun kielessäni vääryyttä? eikö minun suulakeni ymmärrä vaivoja?