Job 19

Тогава Йов отговори и каза:

Mutta Job vastasi ja sanoi:

Докога ще измъчвате душата ми и с думи ще ме съкрушавате?

Kuinka kauvan te vaivaatte minun sieluani? ja runtelette minua sanoilla?

Вече десет пъти стана да ме укорявате, не се срамувате да ме обиждате.

Te olette nyt kymmenen kertaa pilkanneet minua; ja ette häpee minua niin vaivata.

И ако наистина съм съгрешил, грешката ми с мен остава.

Jos minä erehdyn, niin minä itselleni erehdyn.

Ако наистина ще се големеете против мен и ще хвърляте против мен позора ми,

Mutta te tosin nousette minua vastaan, ja soimaatte minun pilkkaani.

знайте тогава, че Бог е изкривил правото ми и с мрежата Си ме е заобиколил.

Niin tietäkäät nyt, että Jumala hukuttaa minun, ja on piirittänyt minun verkkoihinsa.

Ето, аз викам: Неправда! — но няма кой да ме чуе; крещя за помощ, но няма правосъдие.

Katso, ehkä minä vielä väkivallan tähden huutaisin, niin ei kuitenkaan kuulla minua: jos minä parkuisin, niin ei tässä ole oikeutta.

Той е преградил пътя ми, така че не мога да мина, и е сложил тъмнина в пътеките ми.

Hän on aidannat minun tieni, etten minä taida sitä käydä, ja pannut pimeyden minun poluilleni.

Съблякъл ме е от славата ми и е отнел венеца от главата ми.

Hän on riisunut minun kunniani minulta, ja ottanut pois kruunun minun päästäni.

Отвсякъде ме съкрушава и аз преминавам; и е изкоренил надеждата ми като дърво.

Hän on maahan kukistanut minun joka kulmalta, ja laskenut minun menemään; ja on reväissyt ylös minun toivoni niinkuin puun.

Разпалил е и яростта Си против мен, счита ме като един от враговете Си.

Hän on hirmuisesti vihastunut minun päälleni, ja pitää minun vihamiehenänsä.

Полковете Му настъпват заедно и построяват пътя си срещу мен, разполагат се на стан около шатрата ми.

Hänen sotajoukkonsa ovat kokoontuneet, ja asettaneet tiensä minua kohden, ja piirittäneet minun majani.

Отдалечил е от мен братята ми и познатите ми напълно се отчуждиха от мен.

Hän on eroittanut minun veljeni kauvas minusta, ja minun tuttavani ovat minulle muukalaisiksi tulleet.

Роднините ми ме оставиха и близките ми ме забравиха.

Minun lähimmäiseni piiloivat minua, ja minun ystäväni ovat unhottaneet minun.

Домашните ми и слугините ми ме считат за чужд, в очите им съм чужденец.

Minun huonekuntalaiseni ja piikani pitävät minua vieraana, minä olen tuntemattomaksi tullut heidän silmäinsä edessä.

Викам слугата си, но той не отговаря, моля го с устата си.

Minä huusin palveliaani, ja ei hän vastannut minua: minun täytyy rukoilla häntä omalla suullani.

Дъхът ми е противен на жена ми и молбите ми — на децата на майчината ми утроба.

Minun emäntäni vieroi minun henkeäni, ja minun täytyy palvella omia lapsiani.

Дори и малките деца ме презират, ставам и те говорят против мен.

Ja nuoretkin lapset minun katsovat ylön: jos minä nousen, niin he puhuvat minua vastaan.

Всичките ми близки се отвращават от мен и онези, които обичам, се обърнаха против мен.

Kaikki uskolliset ystäväni kauhistuvat minua; ja joita minä rakastin, ovat kääntäneet itsensä minua vastaan.

Костите ми залепват за кожата ми и плътта ми, отървах се само с кожата на зъбите си.

Minun luuni tarttuivat minun nahkaani ja lihaani, ja en minä taida nahallani peittää hampaitani.

Съжалете ме, съжалете ме, вие, приятели мои, защото Божията ръка до мен се допря!

Armahtakaat minun päälleni, armahtakaat minun päälleni, te minun ystäväni! sillä Jumalan käsi on minuun sattunut!

Защо ме преследвате като Бог и не се насищате с плътта ми?

Miksi te vainootte minua niinkuin Jumalakin, ja ette taida minun lihastani ravittaa?

О, да се напишеха думите ми! Да се запишеха в книга!

Jospa minun puheeni kirjoitettaisiin! jospa ne kirjaan pantaisiin, ja painettaisiin!

Да бяха издълбани на скала навеки с желязна писалка и олово!

Raudalla kaivettaisiin lyijy ijankaikkiseksi muistoksi kiveen.

Защото зная, че е жив Изкупителят ми, и че в последното време ще застане на земята.

Sillä minä tiedän minun Lunastajani elävän: ja hän on tästälähin maan päällä seisova.

И след като изтлее кожата ми, пак от плътта си ще видя Бога,

Ja vaikka vihdoin minun nahkani ja tämä (ruumis) lakastuu, saan minä kuitenkin minun lihassani nähdä Jumalan.

когото сам аз ще видя и моите очите ще гледат, но не като чужденец. Вътрешностите ми вътре в мен топят се.

Hänen minä olen minulleni näkevä, ja minun silmäni katsovat häntä, ja ei kenkään outo. Minun munaskuuni ovat kuluneet minun helmassani.

Като казвате: Как ще го гоним? — и че коренът на това се намира в мен —

Tosin teidän pitäis sanoman: Miksi me vainoamme häntä? sillä tämän puheen perustus löytyy minun tykönäni.

тогава бойте се от меча, защото гневът носи наказанието на меча, за да познаете, че има съд.

Peljätkäät siis miekkaa, sillä viha on pahain töiden kostomiekka, että te tietäisitte kurituksen tulevan.