Psalms 78

(По слав. 77) Маскил на Асаф. Слушайте наставлението ми, народе мой, наклонете ушите си към думите на устата ми!

ای قوم من، تعالیم مرا بشنوید و به آنچه به شما می‌گویم، توجّه نمایید.

Ще отворя устата си в притча, ще произнеса гатанки от древността.

می‌‌‌‌خواهم با شما با مَثَلها صحبت کنم و شما را از اسرار گذشته،

Това, което сме чули и научили, и нашите бащи са ни разказвали,

چیزهایی را که از نیاکان خود شنیده و یاد گرفته‌ایم، آگاه نمایم.

няма да скрием от синовете им, разказвайки на идното поколение славните дела на ГОСПОДА и Неговата сила, и чудните Му дела, които извърши.

ما اینها را از فرزندان خود مخفی نمی‌کنیم، بلکه آنها را برای نسلهای آینده بازگو می‌کنیم تا آنها نیز بدانند که، خداوند چه کارهای عجیب و شگفت‌انگیزی انجام داده است.

Защото Той постави свидетелство в Яков и определи закон в Израил, които заповяда на бащите ни, да ги предават на синовете си,

خدا احکام و قوانینی را به قوم اسرائیل و به فرزندان یعقوب داد. او به نیاکان ما دستور داد که آنها را به فرزندان خود بیاموزند،

за да ги знае идното поколение — синовете, които щяха да се родят — за да станат и да ги разказват на своите синове;

تا نسلهای بعدی هم این احکام را یاد بگیرند و به نوبهٔ خود به نسلهای آینده بیاموزند.

и да положат упованието си в Бога и да не забравят Божиите дела, и да пазят Неговите заповеди,

به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که به خداوند توکّل نمایند و آنچه را که او انجام داده است فراموش نخواهند کرد، بلکه پیوسته اوامر او را اطاعت خواهند نمود.

и да не бъдат като бащите си — упорито и бунтовно поколение, поколение, което не опази право сърцето си и чийто дух не беше верен на Бога.

آنها مانند اجداد خود، مردمی سرکش و فتنه‌انگیز نخواهند بود، زیرا آنها کسانی بودند که به خدا وفادار نبودند و در ایمانشان استوار نماندند.

Синовете на Ефрем, стрелци, въоръжени с лъкове, се обърнаха назад в деня на битката.

طایفهٔ افرایم با وجودی که با تیر و کمان مسلّح بودند، در روز جنگ فرار کردند.

Не опазиха завета на Бога и отказаха да ходят в закона Му,

آنها به پیمان خود با خدا وفا نکردند و احکام او را بجا نیاوردند.

и забравиха делата Му и чудесата Му, които им показа.

آنها معجزات و کارهای خدا را فراموش کردند.

Той извърши чудеса пред техните бащи, в египетската земя, в полето Цоан.

كارهایی را که خدا در برابر چشمان نیاکانشان در سرزمین مصر و دیار صوعن انجام داد.

Раздели морето и ги преведе, и направи водите да стоят като бент.

خدا دریا را شکافت و آبها را مانند دیوار نگه ‌داشت و آنها را از میان آن گذرانید.

И ги води през деня със облак а през цялата нощ — с огнена светлина.

هنگام روز آنها را به وسیلهٔ ابر، و تمام شب با نور آتش هدایت می‌کرد.

Разцепи канари в пустинята и ги напои изобилно като от големи бездни.

در بیابان، صخره‌ها را شکافت و از اعماق زمین، به آنها آب فراوان داد.

Извади и потоци от канарата и направи да потекат води като реки.

او از صخره، چشمه به وجود آورد و آب را مانند رودخانه جاری ساخت.

Но те продължиха да съгрешават против Него, противяха се на Всевишния в пустинята.

ولی ایشان باز نسبت به خدای متعال، گناه ورزیدند و در بیابان از او سرپیچی کردند.

Изпитаха Бога в сърцето си, като поискаха храна според прищявката си.

در دلهای خود، خدا را امتحان کردند و از او غذایی مطابق میل خودشان خواستند.

И говориха против Бога, казаха: Може ли Бог да приготви трапеза в пустинята?

علیه خدا حرف می‌زدند و می‌گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیّه کند؟

Ето, Той удари канарата и избликнаха води, и потекоха потоци. Дали ще може да даде и хляб? Ще може ли да приготви месо за Своя народ?

درست است که او توانست صخره را بزند و رود جاری شود، آیا می‌تواند برای ما نان و گوشت نیز فراهم کند؟»

Затова, когато ГОСПОД чу, се разгневи и огън се запали против Яков, а също и гняв се надигна против Израил,

وقتی خداوند شکایت آنها را شنید، بسیار خشمگین شد و آتش غضب او بر بنی‌اسرائیل شعله‌ور گردید،

защото не повярваха на Бога и не се довериха на спасението Му.

زیرا آنها به خدا ایمان نداشتند و باور نمی‌کردند که او آنها را نجات خواهد داد.

Но пак Той заповяда на облаците горе и отвори небесните врати,

ولی خداوند به آسمان فرمان داد و درهای آسمان گشوده شدند

и наваля манна върху тях, за да ядат, и им даде небесното жито.

و غلّهٔ آسمانی یعنی مَنّا را بر ایشان بارانید تا بخورند.

Човек ядеше хляба на силните; Той им прати храна до насита.

بنابراین آنها غذای فرشتگان را خوردند و خدا آذوقهٔ فراوان به آنان عطا فرمود.

Повдигна на небето източния вятър и със силата Си докара южния вятър.

به باد شرقی امر فرمود که بوزد و با قدرت خود، باد جنوبی را به وزش آورد.

Наваля месо върху тях като прах, крилати птици като морския пясък,

گوشت را مانند باران و پرندگان را مانند ریگ کنار دریا از آسمان

направи ги да падат насред стана им, около жилищата им.

در بین اردو‌ها و اطراف اقامتگاه آنها فروریخت.

И ядоха и се преситиха, и Той задоволи прищявката им.

پس همگی خوردند و سیر شدند و خدا، آنچه را که می‌خواستند به آنها داد.

Но още не бяха се отвърнали от прищявката си, храната им беше още в устата им,

درحالی که لقمه در دهان ایشان بود و هنوز مشتاق خوردن بودند،

и Божият гняв се надигна против тях и изби най-тлъстите от тях, и повали отбраните мъже на Израил.

آتش خشم خداوند بر آنها شعله‌ور گردید و نیرومندترین و بهترین جوانانشان را هلاک کرد.

И при все това, те още съгрешаваха и не повярваха на чудесата Му.

با وجود همهٔ اینها، آنها دست از گناه نکشیدند و با آن که آن‌همه معجزات را دیدند، اعتماد نکردند.

Затова Той остави дните им да чезнат в суета и годините им — в ужас.

بنابراین خداوند عمرشان را کوتاه، و روزگارشان را با ترس و لرز همراه نمود.

Когато ги убиваше, тогава Го търсеха, обръщаха се и усърдно търсеха Бога.

هرگاه تعدادی از آنها را می‌کشت، بقیّه به سوی او بازگشت می‌نمودند و از صمیم دل توبه می‌کردند.

И си спомняха, че Бог бе канарата им и Бог, Всевишният, бе Изкупителят им.

آنها به یاد می‌آوردند که خدا پشت و پناه آنهاست و پروردگار متعال، رهانندهٔ ایشان است.

Но с устата си Го мамеха и с езика си Го лъжеха,

امّا حرفهای آنها همه دروغ بود و از روی راستی و صفا حرف نمی‌زدند.

защото сърцето им не беше непоколебимо към Него и не бяха верни на завета Му.

دلهایشان با خدا راست نبود و به پیمان خود با خدا وفا نکردند.

Но Той беше милостив и прощаваше беззаконията им и не ги погубваше. Да! Много пъти отвръщаше гнева Си и не надигаше цялата Си ярост,

امّا خدا با رحمت خود گناهانشان را بخشید و آنها را نابود نکرد. او بارها خشمگین شد امّا خشم خود را فرو نشانید.

защото си спомняше, че бяха плът, лъх, който преминава и не се връща.

او به یاد آورد که آنها انسان فانی هستند و مانند بادی هستند که فقط لحظه‌ای می‌وزد و دیگر بر نمی‌گردد.

Колко пъти Му се противиха в пустинята и Го наскърбяваха в безводната земя!

آنها بارها در بیابان در مقابل او سرکشی کردند و او را رنجاندند.

Да, отново и отново изпитваха Бога и огорчаваха Светия Израилев!

آنها بارها او را آزمایش کردند و خدای مقدّس اسرائیل را آزردند.

Не си спомняха Неговата сила, деня, когато ги избави от противника,

قدرت عظیم او را فراموش کردند، و روزی که او آنها را از دست دشمنانشان آزاد کرد، به یاد نیاوردند،

когато извърши знаменията Си в Египет и чудесата Си в полето Цоан.

زمانی که او قدرت عظیم خود را با معجزات و عجایب، بر منطقهٔ صوعن در سرزمین مصر آشکار کرد.

Превърна реките им в кръв и потоците им, и не можеха да пият.

آب رود‏ها را به خون تبدیل کرد، طوری که مصریان آب برای خوردن نداشتند.

Изпрати сред тях рояци мухи, които ги изпоядоха, и жаби, които ги съсипаха.

و انواع پشه‌ها را فرستاد تا آنها را بگزند و قورباغه‏‌هایی که آنها را هلاک می‌کردند.

Предаде и реколтата им на гъсеницата и труда им — на скакалеца.

کِشت و زراعتشان را و محصول زحماتشان را خوراک ملخها ساخت.

Порази лозята им с град и черниците им — със слана.

تاکستانهای ایشان را به وسیلهٔ تگرگ و درختان انجیرشان را با سرما از بین برد.

Предаде и добитъка им на град и стадата им — на мълнии.

رمه‏‌ها و گلّه‏‌هایشان را با تگرگ و رعد و برق نابود کرد.

Изля върху тях изгарящия Си гняв, ярост, негодувание и беда — нашествие на ангели на злото.

او خشم هولناک و غضب خود را مانند فرشتگان مرگ فرستاد. تا ایشان را به اضطرابی عظیم گرفتار سازد.

Изравни път за гнева Си, не пощади душата им от смърт, а предаде живота им на мор.

او از خشم خود دست نکشید، بلکه بلایی فرستاد و آنان را هلاک نمود.

Порази всеки първороден в Египет, първата рожба на мъжествеността им в шатрите на Хам.

تمام پسران نخستزادهٔ مصریان را هلاک کرد.

А Своя народ изведе като овце и ги води като стадо в пустинята.

آنگاه قوم خود را مانند یک شبان راهنمایی کرد و آنان را در بیابان هدایت نمود.

Води ги безопасно и те не се страхуваха; а морето погълна враговете им.

او آنان را در امنیّت رهبری کرد و آنها هیچ ترسی نداشتند. امّا دریا، دشمنان ایشان را غرق نمود.

Така Той ги въведе в святата Си земя, на планината, която десницата Му беше придобила.

او آنها را به سرزمین مقدّس خود، بر کوهی که خود آن را تسخیر نموده بود، آورد.

Той изгони пред тях езичниците и им ги раздели с мярка за наследство, и в шатрите им насели племената на Израил.

ساکنان آنجا را در مقابل چشمان آنان بیرون راند و سرزمینشان را بین طایفه‌های اسرائیل تقسیم کرد و به عنوان مِلکیّت به آنها بخشید.

Но те пак изпитваха Бога, Всевишния, бунтуваха се против Него и не пазеха наставленията Му,

امّا آنها بار دیگر طغیان کردند و خدای متعال را امتحان نمودند و دستورات او را اطاعت نکردند.

а се връщаха назад и постъпваха невярно като бащите си, изметнаха се като неверен лък.

مانند نیاکان خود به راه کج رفتند، و همچون کمان کج غیر قابل اعتماد شدند.

И Го предизвикваха към гняв с високите си места и Го подбуждаха към ревност с изваяните си идоли.

با ساختن پرستشگاهها و پرستش بُتها و خدایان غیر، آتش خشم او را برافروختند.

Бог чу и се разяри, и много се отврати от Израил,

چون خدا آن وضع را دید به خشم آمد و قوم اسرائیل را از حضور خود راند.

и напусна скинията в Сило, шатъра, в който обитаваше между хората,

خیمهٔ شیلوه را -‌که جای سکونت او با آدمیان بود- ترک کرد.

и предаде на плен силата Си и славата Си — в ръката на врага.

به دشمنان فرصت داد تا صندوق پیمان را که نشانهٔ قدرت و جلال او بود، به یغما ببرند.

Предаде и народа Си на меча и се изпълни с ярост към наследството Си.

او از قوم خود خشمگین شد و آنان را به شمشیر دشمنانشان سپرد.

Огън погълна младежите Му и девойките Му останаха без сватбени песни.

جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دختران جوان بی‌شوهر ماندند.

Свещениците Му паднаха от меч и вдовиците им не плакаха.

کاهنانشان با شمشیر به قتل رسیدند و بیوه‌های ایشان اجازهٔ ماتم و عزاداری نداشتند.

Тогава Господ се събуди като от сън, като силен мъж, който изтрезнява от вино.

سرانجام، خداوند مانند کسی‌که از خواب بیدار شود و مانند پهلوانی سرخوش از شراب، برخاست.

И Той порази враговете Си изотзад и им наложи вечен позор.

دشمنان خود را به عقب راند و برای همیشه خجل و رسوا ساخت.

И Той отхвърли шатъра на Йосиф и не избра ефремовото племе;

خانوادهٔ یوسف را رد کرد و طایفهٔ افرایم را نپذیرفت،

а избра юдовото племе, хълма Сион, който възлюби.

بلکه طایفهٔ یهودا را، و کوه صهیون را که دوست می‌داشت، برگزید.

Построи светилището Си като височините, като земята, която е основал до века.

در آنجا معبد بزرگ خود را که چون آسمان و زمین استوار و پایدار است، برپا نمود.

Избра и слугата Си Давид и го взе от кошарите на овцете;

بندهٔ خود داوود را برگزید، او را از چراگاه گوسفندان بیرون آورد،

доведе го от дойните овце, за да пасе народа Му Яков и наследството Му Израил.

جایی که گوسفندان پدرش را شبانی می‌کرد، تا شبان قوم او، یعنی بنی‌اسرائیل باشد.

И той ги пасеше според чистотата на сърцето си и ги водеше с умението на ръцете си.

داوود نیز از صمیم دل و با کاردانی، پیشوایی آنها را به عهده گرفت.