Psalms 77

(По слав. 76) За първия певец. За Едутун. Псалм на Асаф. Гласът ми се издига към Бога и викам; гласът ми се издига към Бога и Той ще ме чуе.

با صدای بلند نزد خدا زاری می‌کنم. در پیشگاه خدا فریاد می‌کنم تا او مرا بشنود.

В деня на нещастието си потърсих Господа; нощем ръката ми беше протегната, без да отпадне, душата ми отказваше да се утеши.

به هنگام سختی، به درگاه خداوند دعا می‌کنم و تمام شب دستهای خود را به سوی او بلند می‌کنم، امّا تسلّی نمی‌یابم.

Спомнях си за Бога и въздишах, размислях и духът ми отпадаше. (Села.)

خدا را یاد می‌کنم و آه می‌کشم. زمانی که به فکر فرو می‌روم، مأیوس می‌شوم.

Ти държа отворени клепачите на очите ми, смутих се и не мога да продумам.

خواب را از من گرفته‌ای، آن‌قدر پریشانم که نمی‌توانم حرف بزنم.

Размислих за дните на древността, за годините на старите времена.

به روزگار گذشته فکر می‌کنم و سالهای پیش را به یاد می‌آورم.

Спомням си песента си в нощта, размислям в сърцето си и духът ми изследва.

تمام شب با خود فکر می‌کنم و می‌اندیشم و از خود می‌پرسم:

Господ до века ли ще отхвърля и няма вече да покаже благоволение?

«آیا خداوند ما را برای همیشه ترک خواهد کرد؟ آیا هرگز از ما راضی نخواهد شد؟

Милостта Му престанала ли е навеки? Престанало ли е словото Му от поколение в поколение?

آیا دیگر ما را دوست ندارد؟ آیا پیمان او با ما باطل شده است؟

Забравил ли е Бог да бъде милостив? Затворил ли е в гнева Си благите Си милости? (Села.)

آیا خدا رحمت خود را فراموش کرده و خشم او، جای شفقت او را گرفته است؟»

Тогава казах: Това е мъката ми — да мисля, че десницата на Всевишния се е изменила.

پس گفتم: «درد من این است که رفتار خدا با من عوض شده است.»

Ще си спомня делата на ГОСПОДА; да, ще си спомня Твоите чудеса от древността.

من کارهای خداوند را به‌خاطر خواهم آورد و معجزات او را که در گذشته نشان داد، به یاد می‌آورم.

Ще размишлявам и за цялото Ти дело и ще разсъждавам за делата Ти.

دربارهٔ تمام کارهای تو تفکّر خواهم نمود و دربارهٔ کارهای حیرت‌انگیز تو خواهم اندیشید.

Боже, Твоят път е в святост. Кой бог е велик като нашия Бог?

خدایا، همهٔ کارهای تو مقدّسند. خدایی به بزرگی تو وجود ندارد.

Ти си Бог, който върши чудеса; изявил си силата Си между народите.

تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی. تو قدرت خود را به همهٔ اقوام جهان نشان دادی.

Изкупил си народа Си с издигната ръка, синовете на Яков и Йосиф. (Села.)

تو با قدرت خود، قوم خود، یعنی فرزندان یعقوب و یوسف را آزاد نمودی.

Видяха Те водите, Боже, видяха Те водите и потръпнаха, и бездните се разтрепериха.

ای خدا، وقتی آبها تو را دیدند، ترسیدند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

Облаците изляха вода, небосводът издаде глас и стрелите Ти профучаха наоколо.

ابرها باریدند، رعد در آسمان غرید، برق در همه‌جا درخشید.

Гласът на Твоя гръм бе във вихрушката, светкавиците осветиха света, земята се разтрепери и се разклати.

صدای رعد تو در گِردباد بود و نور برق، جهان را روشن ساخت و زمین را به لرزه درآورد.

Пътят Ти е в морето и пътеките Ти — в големи води, и следите Ти не се познават.

از دریا عبور نمودی و از عمق دریا گذشتی ولی اثری از جای پایت دیده نشد.

Водил си Своя народ като стадо чрез ръката на Мойсей и Аарон.

قوم خود را به وسیلهٔ موسی و هارون، مانند یک شبان رهبری نمودی.