Psalms 139

(По слав. 138) За първия певец. Псалм на Давид. ГОСПОДИ, Ти си ме изследвал и познал.

خداوندا، تو مرا آزموده‏ای و می‌شناسی.

Ти знаеш сядането ми и ставането ми, разбираш мислите ми отдалеч.

از نشستن و بر خواستن من آگاهی و تمام افکار و اندیشه‌های مرا از دور می‌دانی.

Издирваш ходенето ми и лягането ми и с всичките ми пътища си запознат.

تو از رفتار، کردار، کار و استراحت من آگاهی و تمام روشهای مرا می‌دانی.

Защото още няма дума на езика ми, а ето, ГОСПОДИ, Ти я знаеш цяла.

حتّی پیش از آن که حرفی بر زبان آورم، تو ای خداوند، منظور مرا می‌دانی.

Ти си ме оградил отпред и отзад и си положил върху мен ръката Си.

حضور تو مرا از هر طرف احاطه نموده و با قدرت خود، مرا محافظت می‌کنی.

Това знание е пречудно за мен, високо е, не мога да го стигна.

شناخت تو از من خیلی عمیق است؛ این فراتر از فهم من می‌باشد.

Къде да отида от Духа Ти? Или къде да избягам от присъствието Ти?

از نزد تو کجا بگریزم و از حضور تو کجا پنهان شوم؟

Ако се изкача на небето, Ти си там; ако си постеля в Шеол, ето Те и там!

اگر به آسمان بروم، تو در آنجا هستی. اگر به دنیای مردگان بروم، تو در آنجا هستی.

Ако взема крилете на зората, ако се заселя в най-отдалечените краища на морето,

اگر بر بالهای سحر بنشینم و از مشرق به دورترین نقطه در مغرب بروم،

дори и там ще ме води ръката Ти и ще ме държи десницата Ти!

تو برای رهبری من در آنجا خواهی بود. برای کمک به من تو در آنجا خواهی بود.

Ако кажа: Нека ме покрие тъмнината и нощ да бъде светлината около мен —

اگر از تاریکی خواهش کنم که مرا بپوشاند و یا روشناییِ اطراف من به تاریکی تبدیل گردد،

дори тъмнината пред Теб не тъмнее, нощта светла е като деня, за Теб е тъмнината като светлината.

حتّی تاریکی هم برای تو تاریک نخواهد بود و شب برای تو مانند روز روشن است، زیرا تاریکی و روشنایی برای تو یکی است.

Защото Ти си образувал вътрешностите ми, създал си ме в утробата на майка ми.

تو تمام اجزای بدنم را ساختی و در رحم مادرم همهٔ آنها را به هم پیوند دادی.

Ще Те славя, защото съм страшно и чудно направен, чудни са делата Ти и душата ми много добре знае това.

من تو را می‌ستایم، زیرا مرا به گونه‌ای عجیب ساخته‏ای، تمام کارهای تو بسیار شگفت‌انگیز است. من این را با تمام وجود می‌دانم.

Костите ми не бяха скрити от Теб, когато бях направен в тайно и изкусно изработен в дълбините на земята.

وقتی استخوانهایم ساخته می‌شدند و در رحم مادر شکل می‌گرفتم و در نهان رشد می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی.

Очите Ти видяха необразуваното ми вещество и в книгата Ти бяха записани всичките — дните, които се образуваха, когато ни един от тях не беше.

پیش از آن که به وجود بیایم و زندگی را آغاز کنم، روزهای عمرم را در دفتر خود ثبت نمودی.

Колко скъпоценни са за мен мислите Ти, Боже! Колко огромен е броят им!

خداوندا، افکار تو آن‌قدر عالی و گرانبها هستند، که من آنها را درک نمی‌کنم.

Ако искам да ги изброя, те са по-многобройни от пясъка. Събуждам се и още съм с Теб.

اگر آنها را بشمارم، از ریگهای صحرا زیادترند. وقتی بیدار می‌شوم باز هم با تو هستم.

О, да би убил безбожните, Боже! Отдалечете се от мен, кръвожадни мъже!

خدایا، شریران را نابود کن و جنایتکاران را از من دور نما.

Защото те говорят против Теб безбожно и враговете Ти вземат Името Ти напразно.

آنها نام تو را به بدی یاد می‌کنند و به ضد تو حرفهای زشت می‌زنند.

Да не мразя ли, ГОСПОДИ, онези, които мразят Теб? Да не се ли отвращавам от онези, които се надигат против Теб?

خداوندا، آیا از کسانی‌که از تو نفرت دارند، نفرت نداشته‌ام؟ آیا از آنانی که از تو سرپیچی می‌کنند، متنفّر نبوده‏ام؟

Мразя ги с крайна омраза, станаха ми врагове.

با تمام وجود از آنها متنفّرم و آنها را دشمن خود می‌دانم.

Изследвай ме, Боже, и познай сърцето ми; изпитай ме и познай мислите ми.

خدایا، مرا تفتیش کن و از دل من باخبر شو، مرا بیازما و افکار مرا بخوان.

И виж дали има в мен оскърбителен път и води ме във вечния път!

ببین آیا خطایی در من هست، و مرا به راه جاودانی هدایت نما.