Psalms 109

(По слав. 108) За първия певец. Псалм на Давид. Боже на моето хваление, не мълчи,

خدایا، نام تو را ستایش می‌کنم، خاموش مباش.

защото устата на безбожните и устата на измамата се отвориха срещу мен, с лъжлив език ми говориха.

زیرا مردم شریر و دروغگو زبان به بدگویی من گشوده‌اند و دربارهٔ من دروغ می‌گویند.

Обкръжиха ме и с думи на омраза и воюваха против мен без причина.

سخنان نفرت‌انگیز می‌گویند و بدون سبب با من می‌جنگند.

В замяна на любовта ми враждуват с мен; но аз съм в молитва.

من آنها را دوست دارم و برایشان دعا می‌کنم امّا آنها با من مخالفت می‌کنند.

Отплатиха ми зло за добро и омраза — за любовта ми.

جواب خوبی‌های مرا با بدی می‌دهند و در عوض محبّت، دشمنی می‌کنند.

Постави над него безбожник и нека противник застане отдясно му!

حاکم ظالمی را بر او بگمار و یکی از دشمنانش را تا علیه او شهادت بدهد.

Когато бъде съден, нека излезе виновен и нека молитвата му стане грях!

در دادگاه محکوم شود و دعایش هم گناه محسوب گردد!

Нека дните му бъдат малко и друг нека вземе чина му!

عمرش کوتاه شود و دیگری جا و مقامش را بگیرد!

Синовете му нека бъдат сираци и жена му — вдовица!

فرزندانش یتیم شوند و زنش بیوه گردد!

Нека синовете му всякога се скитат и просят, и нека търсят хляб далеч от порутените си жилища!

اطفالش آواره شوند و به گدایی بیفتند، از ویرانه‌ای که زندگی می‌کنند رانده گردند!

Нека заемодателят впримчи целия му имот и нека чужденци разграбят труда му!

طلبکارانش مال و دارایی‌اش را غصب کنند و بیگانگان حاصل زحمتش را به تاراج ببرند.

Нека няма кой да простре милост към него, нито жалост — към сирачетата му!

کسی بر او رحم نکند و هیچ‌کس یتیمانی را که او از خود به جا می‌گذارد، مورد لطف و توجّه قرار ندهد.

Нека потомството му бъде изтребено и нека се изличи името им в следващото поколение!

نسل او قطع، و نامش از صفحهٔ روزگار محو گردد!

Нека се помни пред ГОСПОДА беззаконието на бащите му и нека не се изличи грехът на майка му!

خداوند شرارت ‌نیاکانش را فراموش نکند و گناهان مادرش را نیامرزد!

Нека бъдат винаги пред ГОСПОДА и Той да отсече спомена им от земята,

کارهای بد او همیشه مدّ نظر خداوند باشد، امّا خاطرهٔ او از روی زمین محو شود!

защото той не си спомни да окаже милост, а преследваше бедния и сиромаха, и съкрушения по сърце, за да го убие.

زیرا او هرگز به کسی رحم نکرد، بلکه به فقیران و محتاجان و بی‌کسان، آزار رسانید و آنان را کشت.

Той обичаше проклинането — нека го постигне; и не се наслаждаваше на благославянето — нека се отдалечи от него!

او دوست داشت که دیگران را لعنت کند، اکنون خودش را لعنت کن. نمی‌خواست به کسی برکت برساند، پس هیچ‌کس او را برکت نرساند.

Той облече проклятието като своя дреха, затова нека влезе като вода във вътрешностите му и като масло в костите му!

لعنت را مثل لباس به تن می‌کرد، پس اکنون لعنت مانند آب در بدنش و مثل روغن در استخوانهایش نفوذ کند.

Нека му стане като дреха, с която се покрива, и пояс, с който постоянно се опасва.

اینک لعنت مانند لباسی که می‌پوشید و مانند کمربندی که به کمر می‌بست، او را بپوشاند.

Това е наградата от ГОСПОДА на противниците ми и на онези, които говорят зло против душата ми.

خداوند دشمنانم و کسانی را که از من بدگویی می‌کنند، چنین جزا بدهد.

А Ти, БОЖЕ, Господи, постъпвай с мен според Името Си! Понеже Твоята милост е блага, избави ме,

امّا ای خدا و ای خداوند من، به‌خاطر نام خود به من کمک کن و به‌خاطر محبّت پایدارت مرا نجات بده.

защото съм сиромах и окаян и сърцето ми е ранено вътре в мен.

من مسکین و نیازمندم، درد و غم تا اعماق قلبم رخنه کرده است.

Преминавам като удължена сянка, отърсен съм като скакалец.

مانند سایهٔ غروب در حال فنا هستم و مانند ملخی رانده شده‌ام.

Коленете ми се олюляват от постене и плътта ми измършавя.

از بس روزه گرفته‌ام، قوّتی در زانوهایم نمانده و فقط پوست و استخوان شده‌ام.

И аз, аз им станах за присмех; като ме гледат, клатят глава.

پیش دشمنانم رسوا و مسخره شده‌ام و وقتی مرا می‌بینند، سر خود را می‌جنبانند.

Помогни ми, ГОСПОДИ, Боже мой, спаси ме според милостта Си,

ای خداوند و خدای من، مرا کمک کن و به‌خاطر محبّت پایدارت، مرا نجات بده

за да познаят, че това е Твоята ръка, че Ти, ГОСПОДИ, си сторил това.

تا دشمنانم بدانند که تو ای خداوند، نجات‌دهندهٔ من هستی.

Те нека кълнат, а Ти благославяй! Когато станат, нека се посрамят, а Твоят слуга да се зарадва.

آنها مرا لعنت می‌کنند، امّا تو مرا برکت بده، تا بدخواهانم شرمنده شوند و این بنده‌ات شادمان گردد.

Нека противниците ми се облекат с безчестие и нека се покрият със срама си като с дреха!

دشمنانم را رسوا گردان و آنها را با شرم و خجالت بپوشان!

Много ще славя ГОСПОДА с устата си и сред множеството ще Го възхвалявам,

با زبان خود از خداوند بسیار تشکّر خواهم نمود و در حضور همهٔ مردم، او را ستایش خواهم كرد.

защото Той стои отдясно на сиромаха, за да го спасява от онези, които осъждат душата му.

زیرا از مردم مسکین و فقیر حمایت می‌نماید و از دست کسانی‌که آنان را محکوم به مرگ می‌کنند، رهایی می‌بخشد.