Psalms 104

(По слав. 103) Благославяй ГОСПОДА, душо моя! ГОСПОДИ, Боже мой, Ти си много велик, облечен си с величие и блясък.

ای خداوند، خدای من، تو چقدر بزرگ هستی! تو با عظمت و جلال آراسته‌ای.

Ти си, който се покрива със светлина като с наметало и простира небесата като завеса,

خود را با نور پوشانیده و آسمان را مانند خیمه‌ای گسترانیده‌ای.

който гради превъзвишените Си заселища във водите, който прави облаците Своя колесница, който се носи на крилете на вятъра,

خانه‌ات را بر فراز آبها بنا نموده‌ای. ابرها را ارابهٔ خود ساخته‌ای و بر بالهای باد سوار شده‌ای.

който прави ангелите Си ветрове и служителите Си — пламтящ огън.

بادها پیام‌آوران تو و شعله‌های آتش خادمان تو هستند.

Той е основал земята на основите й, тя няма да се поклати до века.

اساس زمین را چنان استوار کردی که هرگز تکان نمی‌خورد.

Покрил си я с бездната като с дреха, водите застанаха над планините.

دریاها آن را مانند ردا دربر گرفت و آب، کوهها را پوشانید.

При Твоето смъмряне те побягнаха, при гласа на гърма Ти се спуснаха в бяг.

از توبیخ تو، آبها خروشیدند و از شنیدن صدای فرمان تو، آنها گریختند.

Планините се издигнаха, долините се снишиха на мястото, което си определил за тях.

از روی کوهها به‌ دشتها جاری شدند و دشتها را پُر کردند، به جاهایی که برای آنها تعیین نموده بودی.

Поставил си граница, така че да не могат да преминат, и те няма да се върнат и да покрият земята.

برای آنها حدودی را معیّن کردی تا از آن نگذرند و بار دیگر تمام روی زمین را نپوشانند.

Ти си, който изпраща извори в долините и те текат между планините.

چشمه‏ها را در وادیها و رودخانه‏ها را بین کوهها جاری ساختی.

Поят всички животни на полето и дивите магарета утоляват жаждата си.

تا حیوانات وحشی از آنها بنوشند و الاغهای وحشی، تشنگی خود را فرونشانند.

При тях обитават небесните птици и пеят между клоните.

پرندگان، بر شاخه‏های درختانِ نزدیک آنها آشیانه می‌سازند و نغمه‏سرایی می‌کنند.

Ти си, който напоява планините от превъзвишените Си заселища и земята се насища с плода на делата Ти.

از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین را از نعماتت پُر می‌سازی.

Ти си, който кара тревата да расте за добитъка и полската трева — за служба на човека, за да изважда храна от земята,

برای مصرف حیوانات علف را می‌رویانی و برای انسانها نباتات را آفریدی تا غذای خود را از آنها به دست آورند.

и вино, което весели сърцето на човека, така че да прави да блести лицето му като от масло, и хляб, който подкрепя сърцето на човека.

تا برای شادی دل خود شراب، و برای شادابی چهرهٔ‌شان روغن، و جهت تقویت جسمانی خود، نان تهیّه کنند.

Дърветата на ГОСПОДА се наситиха, ливанските кедри, които Той е насадил,

سروهای لبنان که درختان خداوند هستند، سیراب می‌شوند.

където птиците свиват гнездата си и щъркелът, чийто дом са елхите.

پرندگان بر درختان سرو، و لک‌لکها روی درختان صنوبر، آشیانه می‌سازند.

Високите планини са за дивите кози, канарите са убежище за скокливите мишки.

کوهها پناهگاه بُزهای کوهی و صخره‏ها لانهٔ گورکن‏هاست.

Той е направил луната за определяне на времената и слънцето знае залеза си.

مهتاب را جهت تعیین فصلها آفریدی و آفتاب وقت غروب خود را می‌داند.

Ти спускаш тъмнина и става нощ, в нея ходят всички горски зверове.

شب را به وجود آوردی تا در تاریکی آن حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون آیند.

Лъвчетата реват за плячка и искат храната си от Бога.

شیرهای جوان برای طعمه‏ای که خدا برایشان فراهم کرده است، غرّش می‌کنند.

Слънцето изгрява, те се оттеглят и лягат в бърлогите си.

در وقت طلوع آفتاب، دوباره به بیشهٔ خود می‌روند و استراحت می‌کنند.

Човекът излиза на работата си и на труда си до вечерта.

انسانها برای کسب و کار از خانه‏های خود بیرون می‌روند و تا هنگام شب تلاش می‌کنند.

ГОСПОДИ, колко многобройни са Твоите дела! Всички тях Ти си извършил с мъдрост. Земята е пълна с Твоите творения.

خداوندا، کارهای تو چه بسیار است، همهٔ آنها را با حکمت انجام داده‌ای، زمین از مخلوقات تو پُر است.

Ето голямото и широко море, там гъмжат безброй живи същества — малки и големи.

اقیانوسها بزرگ و وسیع هستند و حیوانات بی‌شمار، کوچک و بزرگ در آنها زندگی می‌کنند.

Там се движат корабите, левиатанът, който си създал да играе в него.

کشتی‌ها بر روی آنها حركت می‌کنند و هیولای دریایی در آنها بازی می‌کند.

Всички тези чакат Теб — да им дадеш храната им на времето й.

همهٔ آنها محتاج تو هستند، تا روزیِ آنها را بدهی.

Ти им даваш и те събират, отваряш ръката Си и те се насищат с добро.

هر آنچه تو به آنها می‌دهی، آنها جمع می‌نمایند. تو برایشان غذا آماده می‌کنی و آنها را سیر می‌سازی.

Скриваш лицето Си и те се смущават, отнемаш дъха им и те издъхват и се връщат в пръстта си.

وقتی از آنها روی برمی‌گردانی، به وحشت می‌افتند و هنگامی‌که جانشان را می‌گیری، می‌میرند و به خاک برمی‌گردند زیرا که از آن ساخته شده‌اند.

Изпращаш Духа Си и те се създават, и подновяваш лицето на земята.

چون روح خود را می‌فرستی زنده می‌شوند و زمین، زندگی تازه پیدا می‌کند.

Нека бъде вечна славата на ГОСПОДА, нека се радва ГОСПОД в делата Си!

جلال خداوند جاودان باد. خداوند از کارهای خود خشنود باشد.

Той е, който поглежда към земята и тя трепери, докосва планините и те димят.

او به زمین می‌نگرد و زمین به لرزه می‌آید و چون کوهها را لمس می‌کند، چون آتشفشان فَوَران می‌کنند.

Ще пея на ГОСПОДА, докато съм жив, ще пея псалми на моя Бог, докато съществувам.

تا زنده‌ام سرود حمد خواهم سرایید، و تا آخر عمر خود، خداوند را ستایش خواهم كرد.

Нека Му бъде угодно размишлението ми. Ще се радвам в ГОСПОДА!

امیدوارم که دعا و مناجات من او را خشنود سازد، زیرا او سرچشمهٔ سرور و شادی من است.

Нека изчезнат грешните на земята и безбожните да ги няма вече. Благославяй ГОСПОДА, душо моя! Алилуя!

گناهکاران از روی زمین محو شوند و اثری از مردمان بدکار باقی نماند. ای جان من خداوند را ستایش کن. خداوند را سپاس باد.