Proverbs 17

По-добре сух залък и спокойствие с него отколкото къща, пълна с пиршества, и кавга.

خوردن نان خشک در آرامش بهتر است از خوردن غذاهای رنگین در خانه‌ای که در آن جنگ و دعوا باشد.

Мъдър слуга ще владее над син, който докарва срам, и ще вземе дял от наследството между братята.

غلام دانا بر پسر شرور آقای خود تسلّط خواهد یافت و در ارثی که به او می‌رسد، شریک خواهد شد.

Топилнята е за среброто и пещта за златото, но ГОСПОД изпитва сърцата.

طلا و نقره را آتش آزمایش می‌کند و دل انسان را خدا.

Злодеят слуша устните на греха и лъжецът дава ухо на езика на погибелта.

آدم شریر به سخن شریرانه گوش می‌کند و آدم دروغگو به حرف دروغ.

Който се присмива на сиромаха, безчести Създателя му и който се радва на бедствие, няма да остане ненаказан.

مسخره کردن مردم فقیر به معنی مسخره کردن خدایی است که آنها را آفریده است. کسانی‌که از غم و بدبختی دیگران خوشحال می‌شوند، بی‌سزا نخواهند ماند.

Синовете на синовете са венецът на старците и славата на синовете са техните бащи.

تاج افتخار اشخاص پیر، نوه‌‌های ایشان می‌باشند و تاج افتخار فرزندان، والدین ایشان.

Превъзходната реч не подхожда на безумен, много по-малко — лъжливи устни на началник.

شخص محترم هرگز دروغ نمی‌گوید و نادان حرف باارزشی برای گفتن ندارد.

Подаръкът е като безценен камък в очите на притежателя си, накъдето и да се обърне, успява.

بعضی مردم به این فکر هستند که رشوه معجزه می‌کند و آنها را در هر کاری موفّق می‌سازد.

Който покрива престъпление, се стреми към любов, а който разказва за работата, разделя най-близки приятели.

کسی‌که عیب‌های دیگران را می‌پوشاند، محبّت ایجاد می‌کند؛ امّا شخصی که افشاگری می‌کند، باعث جدایی دوستان می‌گردد.

Изобличението прави повече впечатление на благоразумния, отколкото сто бича — на безумния.

تأثیر یک سرزنش به شخص دانا بیشتر است از اثر صد ضربه شلاّق به آدم احمق.

Злият човек търси само разпри, затова жесток пратеник ще бъде изпратен против него.

مردم بدکار فقط در فکر سرکشی هستند، بنابراین به سختی مجازات خواهند شد.

По-добре да срещне човека мечка лишена от малките си, отколкото безумен в глупостта му.

روبه‌رو شدن با ماده خرسی که توله‌هایش را از او گرفته‌اند بهتر است از روبه‌رو شدن با شخص نادانی که گرفتار حماقت شده است.

Който възвръща зло за добро, злото няма да се отдалечи от дома му.

اگر خوبی را با بدی تلافی کنی، بلا از خانه‌ات دور نخواهد شد.

Започването на кавга е като отприщване на вода, затова остави караницата, преди да се е разпалила.

شروع کردن دعوا مانند ایجاد رخنه در سدّ آب است. به جر و بحث خاتمه بده پیش از آن که به دعوا بیانجامد.

Който оправдава безбожния и който осъжда праведния — и двамата са мерзост за ГОСПОДА.

خداوند از کسانی‌که بی‌گناه را محکوم و گناهکار را تبرئه می‌کنند، متنفّر است.

Какво ползват парите в ръката на безумния, за да купи мъдрост, като няма разум?

صرف پول برای آموزش شخص احمق بی‌فایده است، زیرا او طالب حکمت نیست.

Приятел обича всякога и като брат се явява в беда.

دوست واقعی در هر موقعیّتی محبّت می‌کند و خویشاوند برای کمک در هنگام سختی، متولّد شده است.

Човек без разум стиска ръка и става поръчител на ближния си.

تنها شخص نادان است که ضامن شخص دیگری می‌شود.

Който обича препирня, обича престъпление и който въздига вратата си, търси унищожение.

شخص ستیزه‌جو گناه را دوست دارد و آدم بلند پرواز خرابی به بار می‌آورد.

Който има коварно сърце, не намира добро и който има лукав език, пада в зло.

شخص بداندیش کامیاب نخواهد شد و آدم فریبکار به بلا گرفتار خواهد شد.

Който роди глупак, за скръб му е и бащата на безумния няма радост.

فرزند احمق مایهٔ غم و غصّهٔ والدین خود می‌باشد.

Веселото сърце е благотворно лекарство, а унил дух изсушава костите.

شادمانی مانند دارو شفابخش است، امّا روح پژمرده انسان را بیمار می‌کند.

Безбожният приема подкуп от пазвата, за да изкриви пътищата на правосъдието.

آدم بدکار، پنهانی رشوه می‌گیرد و مانع اجرای عدالت می‌شود.

Пред лицето на разумния е мъдростта, а очите на безумния са към краищата на земята.

هدف مردم عاقل تحصیل حکمت است، امّا شخص نادان در زندگی هیچ هدفی ندارد.

Безумен син е тъга за баща си и горчивина за тази, която го е родила.

فرزند احمق مایهٔ غم و اندوه پدر و تلخکامی مادر است.

Да се глобява праведният също не е добре, още повече да бъдат бити благородните за правото.

مجازات کردن اشخاص بی‌گناه و تنبیه مردم نجیب به‌خاطر صداقت ایشان کار درستی نیست.

Който пести думите си, е умен и хладнокръвният е благоразумен.

شخص دانا کم حرف می‌زند و آدم عاقل آرام و صبور است.

Дори и безумният, когато мълчи, се счита за мъдър, който затваря устата си — за разумен.

اگر شخص احمق خاموش باشد و حرف نزند، او را دانا می‌شمارند.