Micah 1

1:1

ГОСПОДНОТО слово, което беше към моресетеца Михей в дните на юдовите царе Йотам, Ахаз и Езекия, което чу във видение за Самария и Ерусалим:

در دوران سلطنت یوتام، آحاز و حزقیا، پادشاهان یهودا، خداوند این پیام را دربارهٔ سامره و اورشلیم در رؤیا به میکای مورشتی داد.

1:2

Слушайте, всички народи, внимавай, земьо и всичко, което я изпълва! И Господ БОГ нека бъде свидетел против вас, Господ от светия Си храм.

ای تمام ملّتهای جهان بشنوید! ای جمیع ساکنان روی زمین گوش بدهید! خداوند متعال از بارگاه آسمانی خود برضد شما شهادت می‌دهد.

1:3

Защото, ето, ГОСПОД излиза от мястото Си и ще слезе и ще стъпи на височините на земята.

خداوند از بارگاه مقدّس خود بیرون می‌آید و بر فراز کوهها می‌خرامد.

1:4

Планините ще се стопят под Него и долините ще се разпукнат като восък пред огъня и като вода, изляна по стръмнина.

کوهها در زیر قدمهایش مانند موم آب می‌شوند و همچون سیل از بلندیها به دشتها سرازیر می‌گردند.

1:5

Заради престъплението на Яков е всичко това и заради греховете на израилевия дом. Кое е престъплението на Яков? Не е ли Самария? И кои са високите места на Юда? Не е ли Ерусалим?

تمام اینها به‌خاطر گناهان قوم اسرائیل روی خواهند داد. چرا مردم اسرائیل و سامره بت‌پرست شده‌اند؟ گناه از کیست؟ گناه از خود مردم سامره و اورشلیم است.

1:6

Затова ще направя Самария на грамада камъни в поле, на място за садене на лозе. Ще изсипя камъните й в долината и ще оголя основите й.

خداوند می‌فرماید: «من سامره را به توده‌ای خاک و به جا‌یی که در آن تاکهای انگور غرس می‌کنند، تبدیل می‌کنم. سنگهای آن را به درّه می‌ریزم و بنیادش را نمایان می‌کنم.

1:7

Всичките й изваяни идоли ще бъдат изпотрошени, всичките й възнаграждения за блудство ще бъдат изгорени в огън. И всичките й образи на идоли ще предам на унищожение, защото ги е събрала от възнаграждение за блудство, и на възнаграждение за блудство ще се обърнат.

تمام بُتهایش ذره‌ذره خواهند شد و تمام چیزهایی که با مزد فاحشه‌گری در پرستشگاه به دست آمده‌اند در آتش خواهند سوخت. دشمنان، هدایای بت‌پرستان را تاراج خواهند کرد و آنها را به همان ترتیب در جای دیگر به کار می‌برند.»

1:8

Затова ще оплаквам и ще ридая, ще ходя съблечен и гол, ще вия като чакалите и ще жалея като камилоптиците.

میکا گفت: «به این سبب من می‌گریم و سوگواری می‌کنم. با پای برهنه و تن عریان راه می‌روم و همچون شغالان از غم زوزه می‌کشم و مانند شترمرغها شیون می‌کنم،

1:9

Защото раната й е неизлечима, защото дойде до Юда, стигна до портата на народа Ми, до Ерусалим.

زیرا زخم مردم سامره درمان ناپذیر است و مردم یهودا هم بزودی به این بلا دچار می‌شوند. ویرانی به دروازه‌های اورشلیم، یعنی مسکن قوم من رسیده است.»