Job 21

Тогава Йов отговори и каза:

لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.

Слушайте внимателно речта ми и нека това бъде утехата от вас.

لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.

Потърпете ме, и ще говоря; а след като съм говорил, се присмивай.

به من فرصت بدهید تا حرفهای خود را بزنم و بعد اگر خواستید، مسخره‌ام کنید.

На човек ли се оплаквам? И защо да не се притесни духът ми?

من از خدا شکایت دارم نه از انسان، به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست داده‌ام.

Обърнете се към мен и онемейте, и сложете ръка на уста!

به من نگاه کنید و از تعجّب دست بر دهان بگذارید و ساکت باشید.

Дори и когато си спомня, се ужасявам и трепет обзема плътта ми.

وقتی مصیبت‌هایی را که بر سر من آمده است، به یاد می‌آ‌ورم، تمام بدنم از وحشت به لرزه می‌افتد.

Защо безбожните живеят, остаряват, стават много силни?

چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می‌مانند و به قدرت و جلال می‌رسند؟

Потомството им се утвърждава заедно с тях пред лицето им, издънките им — пред очите им.

ایشان دارای فرزندان و نوه‌ها خواهند شد، و شاهد رشد ایشان خواهند بود.

Домовете им са в безопасност от страх и Божията тояга не е върху тях.

خانه‌هایشان از هرگونه ترس و خطر در امان است و خدا آنها را جزا نمی‌دهد.

Говедата им се плодят, без да пропускат; кравата им се тели, без да помята.

تعداد گلّه‌هایشان افزایش می‌یابد و هیچ‌کدام آنها تلف نمی‌شود.

Пускат момчетата си като стадо и децата им скачат наоколо.

کودکانشان بیرون می‌روند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی می‌کنند.

Издигат глас със тъпанче и арфа и се радват при звука на флейта.

با آواز دایره و رباب و نی، از خوشحالی سرود می‌خوانند.

Прекарват дните си в благополучие и в миг потъват във Шеол.

بدکاران، عمر خود را در خوشبختی و کامرانی می‌گذرانند و با آسودگی و خاطرِ جمع از دنیا می‌روند.

И въпреки това казват на Бога: Махни се от нас, защото не желаем познанието на пътищата Ти!

از خدا می‌خواهند که کاری به کارشان نداشته باشد و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.

Какво е Всемогъщият, че да Му служим? И какво ни ползва да Го призоваваме?

می‌گویند: «قادر مطلق کیست که او را بندگی نماییم؟ چه فایده که پیش او دعا کنیم؟»

Ето, благополучието им не е в ръката им. Далеч да е от мен съветът на безбожните!

آنها ادّعا می‌کنند که سعادتشان نتیجهٔ سعی و کوشش خود آنهاست، امّا من با طرز فکرشان موافق نیستم.

Колко често угасва светилото на безбожните и бедствието им връхлита върху тях, и Бог им разпределя примки в гнева Си,

آیا تا به حال چراغ شریران خاموش شده یا بلایی بر سرشان آمده است؟ آیا گاهی خدا آنها را از روی غضب خود جزا داده است؟

и те са като слама пред вятъра и като плява, която бурята отнася?

یا مثل کاهی در برابر باد یا مانند خاک در برابر توفان پراکنده کرده است؟

Дали Бог пази наказанието за греха му за децата му? По-добре да отплати на него, за да разбере!

شما می‌گویید که خدا فرزندان گناهکاران را به عوض آنها مجازات می‌کند، امّا من می‌گویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد، تا بداند که خدا از گناه چشم نمی‌پوشد.

Собствените му очи да видят гибелта му и от яростта на Всемогъщия да пие!

خودشان باید نابودی خود را ببینند و از جام غضب قادر مطلق بنوشند.

Защото, каква радост има от дома си след себе си, когато броят на месеците му се пресече насред?

آیا انسان پس از مرگ، زمانی که شمارهٔ ماههایش به سر آیند، نگران خانواده‌اش خواهد بود؟

Ще научи ли някой Бога на знание, когато Той е, който съди високопоставените?

آیا کسی می‌تواند به خدایی که داور عالم است، چیزی بیاموزد؟

Един умира в цялата си сила, напълно спокоен и сигурен;

برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.

ребрата му са пълни с тлъстина и мозъкът на костите му свеж е.

برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.

А друг умира с горестна душа и никога не е ял с радост.

برخی هم در بدبختی، درحالی‌که لذّتی از زندگی نبرده‌اند، می‌میرند.

Заедно лежат в пръстта и червеи покриват ги еднакво.

امّا همه یکسان به خاک می‌روند و خوراک کرمها می‌شوند.

Ето, зная мислите ви и плановете ви за моето съсипване.

من افکار شما را می‌دانم و نقشه‌های کینه‌توزانه‌ای که برای من می‌کشید.

Защото вие казвате: Къде е къщата на първенеца? Къде е шатрата и жилището на безбожните?

می‌گویید: «خانهٔ بزرگان و امیران چه شد و آنهایی که کارشان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»

Не сте ли попитали пътуващите по пътя? И не познавате ли техните белези?

بروید از کسانی‌که دنیا را دیده‌اند بپرسید و شرح سفر آنها را بخوانید.

Защото безбожните се пазят за ден на гибел и в деня на ярост ще бъдат отведени.

آنگاه خواهید دانست که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان می‌مانند و از غضب خدا نجات می‌یابند.

Кой ще изяви пътя му в лицето му? И кой ще му отплати, каквото е извършил?

کسی نیست که شرایران را متّهم کند و به سزای کارهایشان برساند.

Но и той ще бъде отведен в гроба и в гроба ще остане.

وقتی می‌میرند با احترام خاصی به خاک سپرده می‌شوند و در آرامگاهشان نگهبان می‌گمارند.

Буците на долината ще му бъдат сладки и всеки човек ще отиде след него, както безброй други преди него са отишли.

مردمِ بسیار جنازهٔ آنها را مشایعت می‌کنند، حتّی خاک هم آنها را با خوشی می‌پذیرد.

Как тогава ще ме утешавате с празни думи, когато в отговорите ви остава лъжовност?

پس شما چطور می‌توانید با سخنان پوچ و بی‌معنی‌تان مرا تسلّی بدهید؟ همهٔ جوابهای شما غلط و از حقیقت دورند.