Job 24

Понеже времената не са скрити от Всемогъщия, защо онези, които Го познават, не виждат дните Му?
Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn, dewijl zij, die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?
Едни преместват граници, грабят стадо и го пасат.
Zij tasten de landpalen aan; de kudden roven zij, en weiden ze.
Откарват магарето на сирачетата, вземат в залог говедото на вдовицата.
Den ezel der wezen drijven zij weg; den os ener weduwe nemen zij te pand.
Изтласкват бедните от пътя, сиромасите на земята заедно се крият.
Zij doen de nooddruftigen wijken van den weg; te zamen versteken zich de ellendigen des lands.
Ето, като диви магарета в пустинята те излизат по работата си, подраняват за грабеж; пустинята им дава хляб и за децата им.
Ziet, zij zijn woudezels in de woestijn; zij gaan uit tot hun werk, makende zich vroeg op ten roof; het vlakke veld is hem tot spijs, en den jongeren.
Жънат фуража си в полето и събират пабиръка от лозето на безбожния.
Op het veld maaien zij zijn voeder, en den wijnberg des goddelozen lezen zij af.
Прекарват нощта голи, без дрехи, и нямат завивка в студа.
Den naakten laten zij vernachten zonder kleding, die geen deksel heeft tegen de koude.
Планински дъждове ги мокрят, прегръщат скалата, понеже нямат подслон.
Van den stroom der bergen worden zij nat, en zonder toevlucht zijnde, omhelzen zij de steenrotsen.
Други грабват сирачето от майчината гръд и вземат залог от сиромаха.
Zij rukken het weesje van de borst, en dat over den arme is, nemen zij te pand.
Карат голия да си отиде без дреха и които носят сноповете, остават гладни.
Den naakte doen zij weggaan zonder kleed, en hongerig, die garven dragen.
Изстискват масло в оградите им и тъпчат линовете им, но пак са жадни.
Tussen hun muren persen zij olie uit, treden de wijnpersen, en zijn dorstig.
Хора стенат из града и душите на ранените викат, но Бог не им счита безумие.
Uit de stad zuchten de lieden, en de ziel der verwonden schreeuwt uit; nochtans beschikt God niets ongerijmds.
Тези са противниците на светлината, не познават пътищата й и не стоят в пътеките й.
Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen niet, en zij blijven niet op Zijn paden.
Убиецът става преди светлината, убива сиромаха и бедния, а нощем е като крадец.
Met het licht staat de moorder op, doodt den arme en den nooddruftige; en des nachts is hij als een dief.
И окото на прелюбодееца чака здрача и казва: Око няма да ме види! — и слага покривало на лицето си.
Ook neemt het oog des overspelers de schemering waar, zeggende: Geen oog zal mij zien; en hij legt een deksel op het aangezicht.
В тъмнината се разбиват къщи; а през деня те се затварят, не познават светлината.
In de duisternis doorgraaft hij de huizen, die zij zich des daags afgetekend hadden; zij kennen het licht niet.
Защото зората за всички тях е смъртна сянка, защото познават ужасите на смъртната сянка.
Want de morgenstond is hun te zamen de schaduw des doods; als men hen kent, zijn zij in de strikken van des doods schaduw.
Лек е по лицето на водите, прокълнат на земята е делът им, не се обръща повече към пътя за лозята.
Hij is licht op het vlakke der wateren; vervloekt is hun deel op de aarde; hij wendt zich niet tot den weg der wijngaarden.
Както сушата и жегата поглъщат снежните води, така и Шеол — съгрешилите.
De droogte mitsgaders de hitte nemen de sneeuwwateren weg; alzo het graf dergenen, die gezondigd hebben.
Утробата ще го забрави, червеят се храни сладко с него. Няма вече да се помни и неправдата ще се строши като дърво.
De baarmoeder vergeet hem, het gewormte is hem zoet, zijns wordt niet meer gedacht; en het onrecht wordt gebroken als een hout.
Онеправдава неплодната, която не ражда, и не прави добро на вдовицата.
De onvruchtbare, die niet baart, teert hij af, en aan de weduwe doet hij niets goeds.
Влачи силните със силата Си; става, и никой не е сигурен за живота си.
Ook trekt hij de machtigen door zijn kracht; staat hij op, zo is men des levens niet zeker.
Той им дава безопасност, и те се успокояват, но очите Му са върху пътищата им.
Stelt hem God in gerustigheid, zo steunt hij daarop; nochtans zijn Zijn ogen op hun wegen.
Възвисяват се за малко, и ги няма; снижават се, и като всички си отиват; отсичат се като глави на класове.
Zij zijn een weinig tijds verheven, daarna is er niemand van hen; zij worden nedergedrukt; gelijk alle anderen worden zij besloten; en gelijk de top ener aar worden zij afgesneden.
Сега, ако не е така, кой ще докаже, че лъжец съм, и кой речта ми ще унищожи?
Indien het nu zo niet is, wie zal mij leugenachtig maken, en mijn rede tot niet brengen?